| |
Τον ουρανό με τ'άστρα του
ρητορικά μου τάζεις,
τον ήλιο μες στα μάτια μου
με πείθεις πως κοιτάζεις,
μα πριν προλάβω να χαρώ
τη γνώμη σου αλλάζεις,
σε μια απρόσμενη τροπή
όλα τ'ανασκευάζεις.
Την ομορφιά,το ήθος μου
ποιητικά θαυμάζεις,
τις αρετές μου επαινείς
για χάρη μου κομπάζεις,
μα σαν το θάρρος ανακτώ
νιώθω να με χλευάζεις,
αφού τα πάντα αναιρείς
κι ανασκευάζεις.
Με τρυφερά αισθήματα
το είναι μου μπολιάζεις,
σε κάθε μου επίτευγμα
εσύ ζητωκραυγάζεις,
μόνο για λίγο και μετα
το ύφος μετριάζεις,
σε μια ανύποπτη στιγμή
τα πάντα ανασκευάζεις.
Θαρρώ το χαρακτήρα μου
δειλά πως δοκιμάζεις,
αφού τις πόρτες της καρδιάς
πού λαχταρώ μου φράζεις,
ήθελες ηγεμονικά,
ακόρεστα ν'αρπάζεις,
δεν εγγυάσαι τίποτα
τα λες, τ' ανασκευάζεις.
Την άδολη αγάπη μου
με άλλη ανταλλάζεις,
σε κάθε στραβοπάτημα
ανηλεώς γιορτάζεις,
γι'αυτό θα πάψω να πονώ
τις λύπες να στοιβάζω,
παράδειγμα σε καθιστώ
θα λέω,θ' ανασκευάζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
