| Στενεύει ο χρόνος δεν με χωράει
Τι κι ‘αν νομίζω πως έχω τόσο
Καλή η αρχή μα το τέλος μετράει
Χρόνου περίσσευμα ποτέ δεν θα νιώσω
Δεν βάζω πρόγραμμα ούτε και πλάνο
Δεν μου χαρίζεται ούτε μια ώρα
Τι περισσότερο για μένα να κάνω
Πάντα με παίρνει της μέρας η μπόρα
Κάθε φορά για μετά αναβάλλω
Έντρομος ψάχνω του χρόνου τη λύση
Πάλι στο τέλος την ψυχή μου θα βγάλω
Σαν επαίτης ζητώ τη ζωή να βοηθήσει
Τέλος σαν έρθει και μου κάνει τη χάρη
Ένα δώρο ζωής που για χρόνια ζητάω
Νους και σώμα θ ‘χουν πλέον σαλπάρει
Σε λιμάνια γαλήνης που για πάντα θα πάω
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|