| |
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατων» έλεγαν οι αρχαίοι!!!
Και τώρα καταλαβαίνω το γιατί! Θα μου πεις περίμενες από έρωτες να το μάθεις; Όχι φυσικά! Ωστόσο έμαθα μέσα από έρωτες!
Ίσως να πάνε και χρόνια…. Αλλά θα ήθελα να σας μοιραστώ αυτόν τον μικρό αλλά σύντομο έρωτα που με έκανε να αναθεωρήσω πολλά!!!
Αν με ρωτήσεις… τώρα ποια δε πονάω!
Αν με ρωτήσεις… τώρα ποια θυμάμαι λίγα!
Αχ… Ήσουν τόσο κοντά, μα τόσο κοντά! Δε νιώθω ότι έφυγες, αλλά ούτε σε έχασα! Μα νιώθω αγάπη…. Σε άφησα να φύγεις… γιατι πρώτος έφυγα έγω!!!
Θυμάμαι την πρώτη και την τελευταία φορά που σε συνάντησα.. έτσι λοιπόν θα ξεκινήσω αυτήν την ιστορία! Με τον ερχομό σου και το φευγίο σου!
Θυμάμαι ανέβαινες τις σκάλες…
σε κοίταξα από μακριά….. μέσα μου είπα…
«αυτό είναι για εμένα.. αυτό είναι δικό μου!!!!»
Θυμάμαι την τελευταία φορά που σε αντίκρησα στα μάτια
Γύρισες την πλάτη και έφυγες χωρίς ένα βλέμμα πίσω σου, κατέβασα το κεφάλι μου και χάιδεψα την καρδιά μου λέγοντας ψιθυριστά «Κοιμήσου καρδούλα μου… κοιμίσουν για 100 χρόνια… μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς. Καλή καρδιά ψυχή μου! Δε θέλω να σε θυμάμαι! Με πόνεσες και με ποδοπάτησες! Αντίο!»
Συνεχίζετε!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
