Το παίρνει η θάλασσα και κοκκινίζουν τ' αστέρια, που το 'μακριά' γίνεται 'επαφή', μέσω αλληλεπίδρασης
[align=left] [B] [I]
. . *~* Κουρδισμένη διαίσθηση *~*
Οι προσμονές κοιτούν ορίζοντα στα σύννεφα ...
Οι ελπίδες δίπλα οραματίζονται ερωτικά ...
Τα ''θέλω" πραγματοποιούνται με αγάπη
κι ας είναι στο τσαρδί η μοναξιά ...
Το κόκκινο μελάνι απ' τις φλέβες, γίνετε λέξεις
κι ας μη το καταλάβει, η αφηρημένη λησμονιά.
Το γνωρίζει το δάσος στο θρόισμα των φύλλων
το νιώθουν τα πουλιά, που πετούν τρομαγμένα
το ακουμπά η "κουρδισμένη διαίσθηση"
στους σφυγμούς της γυμνής αλήθειας.
Το παίρνει η θάλασσα και κοκκινίζουν τ' αστέρια
που το 'μακριά' γίνεται 'επαφή'
μέσω αλληλεπίδρασης
κι ας τρέχει το διάστημα, η σκέψη είναι στη Γη
που τρίζει ο Ιλισός
και φέρνει ταραχή!
Τα σπάργανα που καίνε, δίνουν την αφορμή
κάνε σωστή διάγνωση
που λέγεται 'ζωή'!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
