πάει το πουλί πέταξε...
θα ξανα γυρισει σαν όχι λες
και στ' απαλόκλειστα σου μάτια κλίνεις
το πότε και το πώς..
στα χέρια σου θενά πέσει
η ψυχή μόνο το ξέρει. αυτή σου η θλίψη και χαρά.
το θέλημα της, είσαι.
...
κι ακόμα πιο βαθιά
θα το αγαπήσεις.
θα'σαι αχτίδα ψιχαλιστή θάμπος και στίλβη.
πάντα η πρώτη μορφή..
νια και κάθε καιρό μια σουβλιά εκτενής
στην καρδιά εντείνεσαι.
ότι βίαια φεύγει κι αβίαστα γυρίζει!
