| |
Μια τυχαία συνάντηση,
σκέφτεται καθώς χαζεύει το γκρίζο του ουρανού από το μικρό ορθογώνιο
που της αναλογεί ...
-"Μια μέρα που η μάχη των χρωμάτων του ουρανού, μου θυμίζει τα μάτια σου... άραγε υπάρχεις;"
-πολύ στενό αυτό το μπαλκόνι, πολύ κοντά οι απέναντι πολυκατοικίες...
-Δεν σε αφήνουν να δεις
-Και το μάτι κουράζεται να κοιτά συνεχώς ψηλά, να πρέπει να διατρέχει όλο το μπετό μέχρι να μεταβεί στο γκρίζο του ουρανού.
"Θα πρεπε η θέα να είναι προσβάσιμη απ'όλους, οριζόντια, να μην κουράζει/
"Αν είμαι λίγο τυχερός
ίσως το βράδυ να ονειρευτώ
πως όλη η πόλη καίγεται ξανά
κι όλα στάχτη στο λεπτό
για να δεις τον ουρανόοο....",
της τραγουδούσε κάποτε, χαζεύοντας ξαπλωμένοι τα απέναντι μπαλκόνια στο κρεβάτι,
για αυτήν την πόλη...
τα θυμήθηκε και χαμογελάει, ξαφνικά, πέφτει η πρώτη ψιχάλα στο μάγουλό της... όχι δεν ηταν ψιχάλα τελικα//
"Άραγε υπάρχεις..; Και αν ναι, πού υπάρχεις..;"
"Θα 'πρεπε η θέα να είναι προσβάσιμη ΓΙΑ όλους...", συνεχίζει να μονολογεί
Δεν μπορεί να μην μπορώ ΝΑ ΣΕ ΔΩ, έστω σε μια τυχαία συνάντηση, να συναντηθούν τα βλέμματά μας και δεν πειράζει, θα καταλάβω χωρίς να χρειαστεί να μου μιλήσεις..
-Πήρα σβάρνα όλα τα στέκια που σύχναζες/ζαμε μαζί...
-και δεν είναι ότι απαραίτητα έχω κάτι να σου πω-μα να,
-είναι σαν να περιμένω κάτι ...
κάτι που δεν έρχεται κι ίσως και να μην έρθει ποτέ
-η μεταμέλεια, βλέπεις είναι δύσκολο πράγμα..
παρ'όλα αυτά,
μέσα στο βλέμμα σου, θα μπορούσα σίγουρα να τη δω...
άραγε υπάρχει ακόμα λίγο καφέ μέσα σε τόσο γκρίζο;
τουλάχιστον η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, μου το θυμίζει//
--"Ξεκίνησε να βρέχει, θα 'ρθεις;"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
