| |
Θυμάμαι,
όταν σκότωσα
τα όνειρα
κάποιων
δικών μου
ανθρώπων,
χωρίς
να δακρύσω,
χωρίς συσπάσεις
των βλεφάρων,
ασάλευτος,
ακλόνητος,
βέβαιος,
για την ορθότητα
των προθέσεων,
για την ειλικρίνεια
της έκφρασης.
Οι αναθυμιάσεις
των ποτών,
όλη η ξοφλημένη μου,
αναθεωρητική
επιδειξιομανία,
ο στόλος
από το άφθαρτο
υπερεγώ,
κύκλωσαν
μια μέρα
τις δαντελένιες,
απροειδοποίητες
υπάρξεις
και οδήγησαν
σε αυτό
που πολλοί ονομάζουν
έγκλημα.
Και άλλοι
- οι περισσότεροι -
είτε αδιαφόρησαν
για αυτό,
είτε δεν είδαν,
δεν άκουσαν,
δεν αντιλήφθηκαν,
ποτέ, τίποτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
