| |
Τρέμουν τα χέρια μου από την αϋπνία..
Τα στάχυα λικνίζονται απρόβλεπτα στο φύσημα του αέρα
Είναι ξανά καλοκαίρι
Κάποια πράγματα προχωρούν
Άλλα όχι, η ζωή εξελίσσεται και συνεχίζουμε να είμαστε ξύπνιοι στην σκοπιά μας
Μας ενοχλεί να συζητάμε για μεγάλα θέματα, για έρωτες και για θανάτους
κάτι που εντούτοις δε θα κρατήσει για πολύ.
Δεν μπορεί όλα μας τα καλοκαίρια να είναι χλιαρά
Κάποτε θα μας χτυπήσει άλλη μια άγρια μπόρα
Η αλλιως θα θυμηθεί που μένουμε η ευτυχία
Και τότε θα πάψουμε να κλαίμε στο μπαλκόνι,
παρατημένα παιδιά που περιμένουν μια αγκαλιά,
Έγκλειστοι αθώοι που ονειρεύονται το φως..
Τρέμουν τα χέρια μου, φοβάμαι και νυστάζω, αλλά προσπάθησα,
Με τις μικρές μου δυνάμεις, με τους εφιάλτες μου,
με τόση ανασφάλεια και με βαθιά ριζωμένη την απόγνωση,
Προσπάθησα
Ω Θεέ μου ποσό προσπάθησα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
