| |
Σε κοίταξα,
κατάλαβα πως κάτι σου συμβαίνει
τα μάτια σου ήταν υγρά,
η μοίρα σου γραμμένη
Μου γέλασες,
ανοίχτηκε για λίγο ο ουρανός σου
Σε φίλησα,
να με κρατάς,
δε θα' μαι στο πλευρό σου
Μου είπες λόγια ακριβά,
βαθυά μου χαραγμένα
μένουν ακόμα στην καρδιά
γλυκά, μα γερασμένα
Οι τύψεις μου με ξέσκισαν
σαν τα τσακάλια τ' άγρια
που "σ' αγαπώ" δεν άκουσες
πριν φύγεις για τα "άδεια"
Για τ' άδεια κείνα χώματα
που το κορμί σου μπήκε
τα γεμισε με μοναξιά
και με ποτάμι λύπες
Πώς μπόρεσα κενό
έτσι να σε αφήσω
χωρίς ν΄ακούσεις απ' τα χείλη μου
το "σ' αγαπώ"
για να σε χαιρετήσω;
Το άφησα μάλλον για αύριο
μόνο που αυτό δεν ήρθε
το χθες μας σε παρέσυρε
ο θάνατος σαν ήρθε
Νωρίς με άφησες εδώ,
θυμάμαι τις κουβέντες
που λέγαμε τα βράδυα μας
οι δυό μας, οι λεβέντες
Λεβέντης, έτσι έφυγες,
αγωνιστής στα χρόνια
μα πιο πολύ στον θάνατο
στα μαρμαρένια αλώνια
Μονάκριβε και γελαστέ,
εγώ είμαι ο αδερφός σου
σε αγαπώ, δε σε ξεχνώ,
ας μην είμαι στο πλευρό σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
