| |
Πού πήγες σε γνώρισα τόσο λίγο
Με άφησες να φύγω
Μα δεν γυρίζεις πίσω
Τα χρόνια που εσύ αποφάσισες μόνο να ζήσω
Ήταν τα μισά μου τα αρχικά μου
Αυτά που ονομάζω ‘’ παιδικά’’ μου
Τόσο ανέμελα με φώς που εύφραινε την καρδιά μου
Δεν χρειαζόταν ο ήλιος για να τρέξω με τα όνειρα μου
Στην βροχή δεν παράτησα ποτέ τα βήματα μου
Δεν φοβήθηκα και ας βρέχονταν τα ανέμελα μαλλιά μου
Είχα ένα φώς ανεξήγητο στο σώμα το μικρό μου
Μια δύναμη μια ενεργεία που δεν έζησα
μέχρι τώρα στα τριάντα χρόνια μου που επέζησα
Τόσο μεγάλο το αίσθημα που δεν πίστευα
πως θα έμενε στον καιρό απλός συναίσθημα
Δεν συμβιβάζεσαι με κάθε άλλο
λιώνεις σαν χιόνι όταν ο άνθρωπος πια μεγαλώνει
πάντα παιδί θες να μένεις
και χαρίζεις ότι καλύτερο στο βαλιτσάκι σου φέρνεις
αχχ ηλικία παιδική τα γνωρίζεις όλα, τα μαθαίνεις
μα τόσο εύκολα ό άνθρωπος στην μιζέρια μετά από εσένα μπαίνει
γιατί εσύ πια το σώμα του δεν κλέβεις
στην ψυχή του πια δεν μένεις
δεν συμβιβάζεσαι και σαν αεράκι φεύγεις
ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
14:39 16/06/2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
