| |
[align=center][font=Comic Sans MS][B]Μετράμε τ’ αστέρια απόψε
Αλλά από μία άλλη οπτική γωνία
Θαρρείς κι ανακαλύψαμε, καθείς μας έναν ουρανό
Κι αφήνουμε τις στάχτες μας να νυχτώνουν κάτι ρομαντικά καλοκαίρια
Βαθιά το χέρι χώνω στο λαιμό και σε ξερνάω
Εδώ δε γεννήθηκε ακόμα ο άνθρωπος που θα με κάνει να πιστέψω
Πως υπάρχει ελπίδα για έναν άλλον ουρανό πιο ακατόρθωτο
Πορεύομαι στο τώρα κι όποιοι ελπίζουν, μιάσματα μιας άλλης κοινωνίας
Ουτοπιστές του κώλου
Γαμιούνται αξιοπρέπειες κι αρχές – δε βλέπετε; -
Βαφτίζονται στο βόλεμα, καρπώνονται μ’ οφέλη
Κι έπειτα κράζουνε εμάς για κείνη τη μυρωδιά σαπίλας
που δε λέει να καθαρίσει, όσο κι αν βαδίζουμε με τον σταυρό στο χέρι
μόνο ταμπέλες μας φορτώνουν…
αιθεροβάμονες, πεσιμιστές, μαλάκες ξεχασμένων εποχών
όμως φωνάζουν οι ξεπαστρεμένες παρουσίες μας
είμαστε εδώ!
ηχούν ακόμα οι γέρικες φωνές μας
ξερνώντας ρομαντισμό συνεχίζουμε ακάθεκτοι
στο δρόμο που χαράξαν οι αντοχές μας
μαλάκες ξεχασμένων εποχών
μετράμε τον κόσμο απόψε
αλλά από μία άλλη οπτική γωνία
Βλέπεις δεν είχανε οι κάφροι που να φορτώσουν το λευκό των χειμώνων τους
και το πήραμε κι εκείνο στην πλάτες μας
κι έχει η καμπούρα μας να σηκώσει ακόμα…
όμως φωνάζουν οι ξεπαστρεμένες παρουσίες μας
είμαστε εδώ!
στο δρόμο που χαράξαν οι αντοχές μας
μαλάκες ξεχασμένων εποχών
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
