| |
Στα κακοτραχαλα της γης συντρίμμια σαν λάβα βράζει το κακό και σαν βροχής νεροποντη τα πάθη
Μα η ελπίδα μες το φως προβάλλει σαν την αχτίδα την πρωτη πρωινή
Κι εκεί που στέκεσαι μονάχος μες της νυχτιας την καταχνιά του σκότους η μαυρίλα λες δεν μπορεί να επικρατήσει
Τεντωνεις τις αισθήσεις σου μεμιάς κι ορμας στη μάχη
Ασπίδα σου τα όσα απλόχερα σου δόθηκαν και σωτηρία τα δάκρυα τα καυτά
"Κρουετε και ανοιγησεται,ζητειτε και δοθησεται"
Πίστη και ελπίδα αδελφωμενες περπατουν κάθε πρωί και κάθε βράδυ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
