| |
πιο πέρα κι απ τους χρησμούς του χρόνου
Ανεξήγητο του αόρατου που ονερεύομαι ακόμα
Ποια νιότη τρέχοντας θα παραβγεί στ’ομοίωμα του πόνου
Που στο απρόοπτο γκρεμίζει του ονείρου κάθε χρώμα
Κι ύστερα πέφτω ελεύθερα σε ψυχρά σεντόνια
Αγναντεύοντας περιεργα ατμούς της νοσταλγίας
Πριν τύφλα βυθιστώ σε πάγους και σε χιόνια
Που τάχουν αναμείξει οι αρνήσεις της προσδοκίας μου
Μα τι να γυρεύω εδώ ,χάνοντας ίσως πάνω τη δροσιά
Το γλυκό κρασάκι και τ'άλλο το πιο βαρύ
Και κείνα τα ισκιώματα τ'αλσάκια τα χλοερά
Να τραγουδάω γλεντοκόπος κι ο κόσμος ν'αντηχεί
Έχω ξυπνήσει πια χλωμός προχώρησε κι η μέρα
Ποιος είμαι τώρα,που νάμαι τώρα, μόνος μου το ξέρω
Τόσο νωρίς και βγήκα να κυνηγιέμαι απ τον αγέρα
Το άστρο σου το δροσερό το βλέπω ακόμα και υποφέρω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
