| |
Με βασανίζουν στο μυαλό μου οι σκέψεις
Στης ψυχής μου τα υπόγεια ουρλιάζουν οι ερινύες
Ζητώντας κρυμμένα για χρονια μυστικά να αποκαλύψουν
σαν βουητό ανθρώπων σε πλατείες
Τελικά η θύμηση σου ποσό με πονά
Μοιάζει στα αλήθεια πόνος δίχως τέλος
Μα ξέρω πως και στη δικη σου την καρδιά
Υπάρχει ακόμα εκείνο το βέλος
Είσαι η προσευχή μου κάθε βράδυ
Η πληγή αυτή που πάντα με πονά
Μα ξέρω ότι έρχεσαι μεσα στο σκοτάδι
Εισαι εκείνη η εικόνα που πάντα με ξυπνά...
Και ενώ προσπαθώ να δραπέτευσω από τη φυλακή σου
ακόμα και η ελευθερία μου μοιάζει να παίρνει τη μορφή σου
Βρίσκομαι αντιμέτωπος πάντα με το ίδιο λάθος με το χάος μου το ίδιο που το μισώ και το λατρεύω με το ίδιο πάθος
το χάος αυτό μου δίνει την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και την ίδια στιγμή με κάνει να την λαχταρώ ...
είναι το ίδιο που με κάνει να θέλω να φύγω μακριά από όλα...
και είναι το ίδιο που με κρατάει εδώ ...
Είσαι η προσευχή μου κάθε βράδυ
Η πληγή αυτή που πάντα με πονά
Μα ξέρω ότι έρχεσαι μεσα στο σκοτάδι
Εισαι εκείνη η εικόνα που πάντα με ξυπνά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
