| |
Λάθος μου και φίλε απ' τα παλιά μου
σ' ευχαριστώ που έμεινες πιστό στην συντροφιά μου.
Μισοψυχής δημιούργημα, θαμμενο στα σκαριά μου,
απόψε σε κρατώ και πάλι αγκαλιά μου.
Μακροχρονής επάλεψες τα ορμητικά τα ρέματα,
ολημερής υπέμενες δάκρυα και αναθέματα.
Μα απόψε εσύ με δίδαξες να ζήσω με τα λάθη,
είναι παιδιά καλά και εφυμνούν τα πάθη.
Απρόσκλητο ήρθες πάλι, εξάφνου στην παρέα,
μα σήμερα σε κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου.
Ευπρόσδεκτο είσαι πια, τα αισθήματα αμοιβαία,
είσαι κοιλάδα έφορη στο χρώμα της καρδιάς μου.
Και αν κάποτε σε έδιωξα σαν εθνικό προδότη
και εξορισμένο έμεινες μες στην σπηλιά του Άδη,
απόψε δω μαλάκωσες σαν ύπνου μαξιλάρι,
στο προσκεφάλι μου πιστό, ονειρεμένη ζάλη.
Στο κρασσί που πίνουμε δε θα σε ξανά διώξω
και συ μην με καταραστείς στην μοναξιά να μείνω.
Για παντά εδώ,θυμηση γλυκειά στα παιδικά μου πάθη,
και θα σου τραγουδώ απ' της ψυχής τα βάθη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
