| |
Ζωγραφισμένα ιδανικά μου έταξες αγάπη,
και μου διέβαλες το χθες με στίγματα θυσίας.
Ένοχα κοίμιζα τ' εγώ σε άπληστο ντουλάπι,
για ν' αποφύγω ενοχές της κάθε συγκυρίας.
Θύμιζα αίμα σε πανί στου Αύγουστου το δείλι,
και κάθε Σάββατο ο κορσές της πίστης ξαγρυπνούσε.
Ήλπιζα σ΄ έρωτα στιγμής στης έλξης το μαντήλι,
μα πάλι ψέμα χόρταινα σαν κείνη ξενυχτούσε.
Μισό κελί το πρόστυχο και ένα το αστείο,
μικρό φιλί μου πέθανες προτού σ' ακολουθήσω.
Ήσαν οι πύλες της οργής, αυλής φρενοκομείο,
που κει το χρήμα μ' άφηνε κρυφά να προσκυνήσω.
Έτσι απόκτησα ουλές, γδαρσίματα στην σκέψη,
και υποχθόνια αγκαλιά σ' απάτης ακρωτήρι.
Εσύ βοηθούσες μάτια μου την μοναξιά να θρέψει,
κι εγώ μακριά της ύφαινα του "πώς" τ' ακουμπιστήρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
