| |
[align=center]
Γιαγιάκα μου.
Καλή σου ώρα εκεί που σεργιανάς!
Τι τα θελες εκείνα τα παλάτια και τις πριγκιποπούλες.
Τι ήθελες εκείνους τους τρελούς έρωτες
εκείνα τα χρυσοποίκιλτα σαλόνια και τα πολύτιμα χρυσαφικά!
Μήπως δεν ήξερες πως ήταν όλοι ψεύτες…κλέφτες…
και απατεώνες που έπιναν το αίμα του λαού τους;
Γιατί δεν μου μίλησες ποτέ για τις καλύβες του φτωχού
που ζούσε στο κρύο και στην υγρασία με φως ένα λυχνάρι
που τρεμοέσβηνε όταν το λιγοστό πετρέλαιο τελείωνε.
Γιατί δεν μου μίλησες για τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο
ξυπόλητα και πεινασμένα να μάθουν δυό κολλυβογράμματα
στο φτωχικό σχολείο του χωριού δίχως τζάμια, δίχως φως
να τρέμουν από το κρύο και από την πείνα.
Μεγαλώσαμε σε ένα κόσμο ψεύτικο!
Μπορεί να μην υπάρχουνε σήμερα πρίγκιπες
υπάρχουν όμως ψεύτικοι πολιτικοί που λυμαίνονται
έναν λαό που ζει στη φτώχια…στην αβεβαιότητα
και στην ανεργία. Κι εμείς τα ανεχόμαστε ίσως γιατί
μας νανουρίζατε τα βράδια με ψεύτικα παραμυθάκια!
Ρ.Β.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
