| |
Είχε περάσει απέναντι..Πλήρωσε τον βαρκάρη και αναλογιζόταν όσα είχαν συμβεί. Για ποιόν λόγο ενας πρίγκηπας έμεινε στην ιστορία ως κλέφτης; Ως ανήθικος, ως λάγνος ; Για ποιόν λόγο πολέμησαν τόσοι και τόσοι επι τόσα χρόνια; Γιατί καταστράφηκε η πόλη του; Γιατί σκοτώθηκε αυτός; Για ένα άδειο πουκάμισο;
Όχι σκέφτηκε ξεφυσώντας. Τα ρούχα τα γεμίζουμε εμείς. Ποτέ δεν θα είναι άδειο το πουκάμισο ... Όσο μπορεί να μυρίζει στις ίνες του την μυρωδιά της λεβάντας και του θυμαριού. Όταν το ακούει να θροίζει τραγουδώντας τους μενεξέδες και τα ζουμπούλια..
Δεν θα είναι ποτέ άδειο το πουκάμισο..Γιατί ακούμπησε το δερμα Της. Χάιδεψε το στήθος της ,φίλησε τον λαιμό της..Μύρισε τα μαύρα της μαλλιά, και μύριζαν ρόδια και ώριμα ροδάκινα και χυμούς από δέντρα του δάσους..
Δεν ήταν ανήθικος..Ήταν Έρωτας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
