Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132743 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Στόχος
 

Ο Στόχος


Πού είναι τελικά αυτός ο άνθρωπος;
Διάτρητος από λογιών-λογιών ιστορίες χύνει τη σκιά του σε ασπρόμαυρα
πλήκτρα
Κάθε φορά λέω, θα γυρίσω και θα τον δω ζωντανό στο απέναντι πεζοδρόμιο
Ανάμεσα σε μικρούς κύριους και μικρές κυρίες εντελώς διαμπερείς
Μου μοιάζει τόσο νομίζω
Θα ‘θελα να ξέθαβα όλους τους πεταμένους μου στόχους απ’ τα ημερολόγια
και τις τούρτες
Για κάθε στιγμή που απομακρύνομαι απ’ τα γενέθλια και πλησιάζω τα
μνημόσυνα να βάζω έναν στον τοίχο και να του πετάω βελάκια
Επαναλάβατε μαζί μου: Πού είναι τελικά αυτός ο άνθρωπος;









 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
malkon64
26-06-2018 @ 10:24
Έξοχο ....................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
26-06-2018 @ 14:38

Η ζωή μας ένας στόχος...

Στόχοι, στόχοι, στόχοι παντού
Γεννιέσαι, μεγαλώνεις κι αρχίζεις να θέτεις στόχους στη ζωή
να σχεδιάζεις , να προγραμματίζεις
«να τελειώσω το σχολειό»
«να σπουδάσω»
«να βρω δουλειά»
«να παντρευτώ,
να κάνω οικογένεια, παιδιά»
«ν'αποκτήσω σπίτι»
«ν'αγοράσω αυτοκίνητο, βάρκα, εξοχικό.....»
«να να να να ....
και συνεχώς εμφανίζονται νέοι στόχοι, πιό ωραίοι, πιό τρανοί...
κάθε στόχος κι ένας σταθμός
κάθε σταθμός και δέκα χρόνοι στη ράχη σου...
Κι όταν η ζωή μας φτάνει στη δύση της, εμείς ακόμα βλέπουμε στόχους....
μόνον που αυτή τη φορά, βρίσκονται στην αντιπέρα όχθη....
Πεθαίνουμε και τα μάτια μας είναι καρφωμένα απέναντι...
«Κι εσύ Μέριμνα, θα τον κατέχεις και θα τον δυναστεύεις μια ζωή....»
«Απορροφημένοι έτσι από τους στόχους και τη Μέριμνα να τους πετύχουμε,
λησμονούμε πως, η Ζωή μπορεί να είναι και κάτι άλλο»
-ίσως είναι αυτός ο θερμοπίδακας μέσα μας,
που σιγοκοχλάζει και περιμένει πάντα τον κατάλληλο χρόνο
να μας εκτινάξει σε τροχιά....
ξεφεύγοντας από το παραπέτασμα
της οντολογικής πλάνης -ομίχλης που σκεπάζει
και θολώνει το βλέμμα του νου ανελλιπώς.... ::love.::
inokrini
26-06-2018 @ 16:05
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μ.Ελμύρας
27-06-2018 @ 12:58
::theos.:: ::hug.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο