| |
| | Ιουλιανός |  | | | Για άλλους Παραβάτης , για άλλους Μέγας... | | |
[B]Ο Ιουλιανός (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus, 331 ή 332 — 26 Ιουνίου 363), γνωστός ως Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, αλλά και Ιουλιανός ο Μέγας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο και αξιοσημείωτος φιλόσοφος και συγγραφέας στην ελληνική γλώσσα. Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β´ από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363. Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Δυναστείας του Κωνσταντίνου και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο, ενώ καθιέρωσε την χρήση του όρου Έλληνας ως παγανιστής, καθώς κατά την προσπάθεια επιβολής της παλιάς θρησκείας αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνας εννοώντας πως ακολουθούσε την θρησκεία των παγανιστών οι οποίοι έως τότε ήταν γνωστοί ως Εθνικοί και προσδίδοντας θρησκευτικό νόημα στην λέξη.Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου από το 361 έως το 363 μ.Χ. Γεννήθηκε το 331 στην Κωνσταντινούπολη ως Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός και ήταν γιος του Ιουλίου Κωνστάντιου, ετεροθαλούς αδελφού του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία στην Αυτοκρατορία και από τους Εθνικούς αποκαλέστηκε Μέγας. Για τους Χριστιανούς και την Ιστορία είναι ο «Παραβάτης» και ο «Αποστάτης», ενώ του αποδίδονται τα επίθετα «Ειδωλιανός», «Αδωναίος», «Καυσίταυρος» και «Πισαίος».
Ιουλιανός. Ο αυτοκράτορας που μισήθηκε από τον λαό του ως προδότης του Χριστιανισμού και λατρεύτηκε σαν ήρωας από τους ειδωλολάτρες και τους θαυμαστές του αρχαιοελληνικού πνεύματος, στις περιόδους της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Ο Ιουλιανός ήταν μόλις πέντε χρόνων όταν πέθανε ο Αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος που ήταν θείος του και ξεκίνησαν οι διαμάχες για τη διαδοχή μεταξύ των γιων του. Ο στρατός κατευθυνόταν από τον Κωνστάντιο, έναν απ’ τους γιους του Κωνσταντίνου ο οποίος χρησιμοποίησε το πρόσχημα ότι ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τους συγγενείς του για να εξολοθρεύσει όλους τους πιθανούς αντιπάλους του. Όλη η οικογένεια του Ιουλιανού δολοφονήθηκε μέσα σε μία νύχτα, εκτός από τον ίδιο και τον αδερφό του, Γάλλο. Ο Κωνστάντιος τους χάρισε τη ζωή, γιατί πίστευε ότι δεν αποτελούσαν απειλή, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους....
Ο μαλθακός Ιουλιανός μεγάλωσε μακριά από τη βασιλική αυλή και τις δολοπλοκίες της. Στάλθηκε πρώτα στη Νικομήδεια και αργότερα στην Καππαδοκία, όπου μελέτησε τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Οι σπουδές του τον οδήγησαν να απορρίψει τον Χριστιανισμό και να ασπαστεί την αρχαιοελληνική θρησκεία. Εν τω μεταξύ, ο Κωνστάντιος κυβερνούσε την αυτοκρατορία και είχε επαναφέρει τον Γάλλο, τον αδερφό του Ιουλιανού, ως Καίσαρα. Ο Γάλλος όμως αποδείχτηκε ανίκανος να κυβερνήσει και ο Κωνστάντιος τον καθαίρεσε και τον εκτέλεσε. ...
Το 355 ο Κωνστάντιος σκόπευε να εκστρατεύσει εναντίον των Περσών και χρειαζόταν κάποιον να επιβλέπει το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας όσο θα έλειπε. Ο μοναδικός συγγενής του που απέμενε ζωντανός, ως ανίκανος να είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος, ήταν ο νεαρός μελετητής, Ιουλιανός ο οποίος ζούσε πάντα με τον φόβο της εκτέλεσής του. Αν και δεν ήθελε καμία εμπλοκή στα διοικητικά, δεν είχε άλλη επιλογή και δέχτηκε να αναλάβει τη διοίκηση του δυτικού τμήματος της αυτοκρατορίας. Με εντολή του Κωνστάντιου ξεκίνησε εκστρατεία εναντίον των Γαλατών.
Ήταν μόλις 23 χρόνων, ντροπαλός και άπειρος γύρω από τις εκστρατείες καθώς δεν είχε στρατιωτική εκπαίδευση. Γνώριζε τα πάντα για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά τίποτα για τα πεδία των μαχών. Έδινε την εικόνα του εύκολου θύματος και του ανίκανου να διεκδικήσει το θρόνο. Ήταν όμως έξυπνος, φιλότιμος και φοβερά εργατικός. Με καθημερινή εξάσκηση αποδείχθηκε ταλαντούχος πολεμιστής και στρατηγός που μάθαινε γρήγορα. Κατάφερε να εμπνεύσει και να οδηγήσει τα στρατεύματά του σε απρόσμενες νίκες και τα εγκατέστησε σε διάφορες περιοχές της Γαλατίας.
Οι επιτυχίες και η δημοτικότητα του Ιουλιανού θορύβησαν τον Κωνστάντιο, ο οποίος τον έστειλε να εκστρατεύσει εναντίον των Περσών για να τον απομακρύνει από την εξουσία. Ο στρατός του Ιουλιανού αρνήθηκε να ακολουθήσει τις εντολές του Κωνστάντιου και ανακήρυξε τον Ιουλιανό, αυτοκράτορα, ο οποίος βρέθηκε προ τετελεσμένων. Μάλιστα, όταν οι άντρες του τον έστεψαν χρησιμοποίησαν ένα κολάρο αλόγου, γιατί δεν είχαν στέμμα.
Ο Κωνστάντιος έμαθε τις εξελίξεις και στράφηκε εναντίον του εξαδέλφου του. Πριν προλάβει να τον συναντήσει όμως, αρρώστησε βαριά και πέθανε. Τελευταία του πράξη ήταν να ονομάσει τον Ιουλιανό, διάδοχό του. Είχε γίνει το αδιανόητο. Ο άκακος και βαρετός νέος που έτρεμε όλη του τη ζωή πως θα τον δολοφονήσουν, μετατράπηκε σε έναν ικανό στρατάρχη που κέρδισε δύσκολες μάχες. Αγαπήθηκε από τον στρατό και έγινε αυτοκράτορας....
Τον Δεκέμβριο του 361 ο Ιουλιανός μπήκε εστεμμένος στην Κωνσταντινούπολη. Πρώτη του μέριμνα ήταν να θάψει με τιμές τον προκάτοχό του. Όταν βγήκε απ’ την εκκλησία που τελέστηκε η κηδεία του Κωνστάντιου, ο Ιουλιανός ορκίστηκε να μην ξαναπατήσει το πόδι του σε χριστιανική εκκλησία....
Ο Ιουλιανός είχε απορρίψει τον Χριστιανισμό μία δεκαετία πριν, αλλά δεν αποκάλυψε τις πραγματικές του πεποιθήσεις για να μην προκαλέσει αντιδράσεις. Όταν έγινε αυτοκράτορας όμως, η θέση του δεν κινδύνευε πια και επισημοποίησε τη σχέση του με τον παγανισμό. Έκτοτε, στόχος της βασιλείας του έγινε η επαναφορά της ειδωλολατρίας ως επίσημης, εθνικής θρησκείας, αλλά όχι με τη βία. Δεν προέβη σε διωγμούς Χριστιανών, γιατί γνώριζε ότι οι μάρτυρες απλώς ενίσχυαν την επιρροή μιας θρησκείας και η κουλτούρα του δεν περιελάμβανε τη θρησκευτική βία. Αντιθέτως, έδωσε γενική αμνηστία στους εξόριστους αιρετικούς του Χριστιανισμού. Πίστευε ότι αν τους άφηνε όλους ελεύθερους θα άρχιζαν να διαφωνούν μεταξύ τους και θα κατέληγαν να εξολοθρεύσουν ο ένας τον άλλον. Ταυτόχρονα, περιόδευσε στην αυτοκρατορία κάνοντας τελετουργικές θρησκείες για να φέρει καλή τύχη στους κατοίκους. Θυσίασε τόσα πολλά ζωντανά, που ο λαός τον αποκαλούσε κοροϊδευτικά «Χασάπη»....
Στην αρχή της βασιλείας του, ο Ιουλιανός ήταν ένας μετριοπαθής, λογικός και αποτελεσματικός αυτοκράτορας. Όσο όμως περνούσε ο καιρός και έβλεπε ότι οι μεταρρυθμίσεις του και κυρίως οι θρησκευτικές του επιδιώξεις δεν απέδιδαν, άρχισε να παίρνει πιο ακραίες αποφάσεις. Ταξίδεψε μέχρι την Αντιόχεια όπου εφήρμοσε μία άδικη πολιτική προς τους Χριστιανούς. Παραχώρησε ειδικά προνόμια σε παγανιστές, ενώ έκλεισε τη μεγαλύτερη εκκλησία της πόλης. Η συμπεριφορά του Ιουλιανού δεν δυσαρέστησε μόνο τους Χριστιανούς, αλλά ακόμα και παγανιστές που έκριναν ότι γινόταν ολοένα και πιο παράλογος. Έτσι, όταν το 363 ξεκίνησε μία ακόμα εκστρατεία εναντίον των Περσών, ο λαός της πόλης ανακουφίστηκε που τον είδε να φεύγει....
Στις 26 Ιουνίου του 363, ο Ιουλιανός χτυπήθηκε στη μάχη από το δόρυ ενός Πέρση και κατέρρευσε. Δεν φόραγε τον θώρακα του που έτυχε να έχει χαλάσει! Προσπάθησε να τραβήξει το δόρυ απ’ την πληγή, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να σκίσει τα δάχτυλά του. Τελικά τον βοήθησαν οι άντρες του, αλλά ο Ιουλιανός υπέκυψε στα τραύματά του. Ήταν μόλις 32 ετών και οι τελευταίες του λέξεις λένε πως ήταν: «Ναζωραίε, με νίκησες». Το πιο πιθανό όμως είναι ότι είπε με φιλοσοφική ειρωνεία, πως «δεν πρέπει κανείς να πηγαίνει στη μάχη χωρίς θώρακα». ...
Οι γραπτές αναφορές στον Ιουλιανό τον παρουσίαζαν ως έναν ανίκανο ηγέτη ο οποίος πρόδωσε τη χριστιανική θρησκεία και για αυτό τον χαρακτήρισαν παραβάτη. Είναι όμως η ιστορία που έγραψαν οι αντίπαλοί του. Ό,τι ξέρουμε για τη ζωή του προέρχεται από γραπτά σύγχρονών του που μάχονταν τις απόψεις του ή από γραπτά που λογοκρίθηκαν από την εκκλησία. Αντιθέτως, στις περιόδους της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, όταν τα αρχαία ελληνικά ιδεώδη δοξάστηκαν από τους πνευματικούς ανθρώπους της Ευρώπης, ο Ιουλιανός παρουσιάστηκε ως ήρωας, ανατρεπτικός, διαβασμένος φιλόσοφος και ικανός ηγέτης που αδικήθηκε από την εποχή του....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
daponte
26-06-2018 @ 12:46 | ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ
243. – Κατὰ Γαλιλαίων §§ 53-55
Η υπεροχή της ελληνικής παιδείας έναντι της εβραϊκής
Στο πολύμορφο έργο του Ιουλιανού (λόγοι, επιστολές, εριστικά συγγράμματα), το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προέρχεται από την περίοδο άσκησης των αυτοκρατορικών καθηκόντων (361-363 μ.Χ.), ανακλάται η πνευματική του εξέλιξη που τον οδηγεί στην απόρριψη του Χριστιανισμού και στην προσήλωση στη νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ανιχνεύεται επίσης η θεωρητική θεμελίωση των μεταρρυθμιστικών μέτρων που πήρε προς όφελος της παλαιάς θρησκείας και εις βάρος της καθολικής επικράτησης του Χριστιανισμού. Ως προς το ύφος το έργο του χαρακτηρίζεται από το πλήθος των απηχήσεων της κλασικής λογοτεχνίας, ενώ η αξία του ως ιστορικής πηγής έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι παρέχει ζωντανή εικόνα των ιδεολογικών συγκρούσεων της εποχής. Τα αποσπάσματα του έργου Κατὰ Γαλιλαίων που γνωρίζουμε, προέρχονται από το Κατὰ Ἰουλιανοῦ σύγγραμμα του Κυρίλλου επισκόπου Αλεξανδρείας, ο οποίος γύρω στο 440 μ.Χ., επιχειρώντας να το αναιρέσει παράγραφο προς παράγραφο, παραθέτει μεγάλο μέρος του. Στο συγκεκριμένο κείμενο ο Ιουλιανός επιχειρεί εκτεταμένο λογικό έλεγχο των βιβλίων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου να επιτύχει τον βασικό του στόχο, δηλ. να δείξει την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού έναντι της χριστιανικής θρησκείας. | | **Ηώς**
26-06-2018 @ 13:47 | Σκοπός του, εκτός από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την αναδιάρθρωση της διοίκησης, ήταν να επαναφέρει την ειδωλολατρία ως κύρια θρησκεία.
Όμως σε αντίθεση με προγενέστερους και μεταγενέστερούς του, δεν κυνήγησε τους χριστιανούς.
Ήξερε πως η βία γεννούσε βία και φανατισμό. Οι μεταρρυθμίσεις του δεν έμειναν στην ιστορία. Στην ιστορία έμεινε μόνο η προσπάθεια επαναφοράς της παλιάς θρησκείας.
Θεωρούσε τον χριστιανισμό ασύμβατο με την ελληνική παιδεία και πίστευε πως μόνο η ελληνική φιλοσοφία
μπορούσε να είναι η δομή της νέας θρησκείας και του Βυζαντίου.
Στο περιβόητο σύγγραμμά του «Μισοπώγων» έγραψε:
«Διαλέξτε κάποια από τα παιδιά σας και βάλτε τα να μορφωθούν μόνο με τις Γραφές.
Και αν, όταν γίνουν άνδρες, δείξουν ότι μπορούν να κάνουν σπουδαιότερα πράγματα από τους δούλους,
τότε πιστέψτε ότι εγώ λέω μπούρδες και ότι πάσχω από μελαγχολία».
Παρόλ'όλαα αυτά, ως μέγας γνώστης του χριστιανισμού, θαύμαζε το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης που δίδασκαν οι Γραφές.
Μέχρι εκεί βέβαια.
Η προσπάθειά του, με ειρηνικό όμως τρόπο, σε αντίθεση με άλλους ειδωλολάτρες αλλά και χριστιανούς αυτοκράτορες,
δεν είχε τα επιθυμητά γι? αυτόν αποτελέσματα.
Στην χριστιανική ιστορία που γράφτηκε αργότερα, έμεινε γνωστός ως «Παραβάτης», ως ένας βάρβαρος,
κάτι που σίγουρα δεν ήταν.
Υπήρξε ικανότατος ηγέτης που μέχρι και οι εχθροί του σέβονταν, μεταρρυθμιστής και φιλόσοφος.
Αναγνωρίστηκε ως ανατρεπτικός και παρεξηγημένος αιώνες αργότερα, την εποχή του Διαφωτισμού.
Η αλήθεια είναι πως ήταν ίσως ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής εποχής του Βυζαντίου.
Από εκεί και πέρα, το αν είναι «παραβάτης» ή «αδικημένος», αυτό εξαρτάται από την σκοπιά που το βλέπει ο καθένας....
::theos.::
http://www.theasis.gr/koinonia/art-new/313-o-ioulianos-pragmatikos-ellinas | | ακριτας
26-06-2018 @ 14:30 | Ο Μέγας Ιουλιανός δεν καταφέρνει να μείνει παρά μερικούς μήνες (18) στον θρόνο της Εβραιούπολης. Κάνοντας τα ίδια λάθη με το ίνδαλμά του τον Μέγα Αλέξανδρο απέναντι στην συμμορία της Βαβυλώνας, σκοτώνεται από πισώπλατο βέλος κάποιου χριστιανού φονιά. Μετά την ύπουλη δολοφονία αυτού του μεγάλου ΕΛΛΗΝΑ ο διάδοχός του Ιοβιανός, αγνώστου (;) εθνικότητος, ανακαλεί αμέσως τα διατάγματα που είχαν σταματήσει το μακελειό και ξαναδίνει απεριόριστη εξουσία στην εβραιοχριστιανική συμμορία των χασάπηδων.
Είναι γνωστό ότι ο χριστιανισμός στην εμβρυακή του μορφή και ως πολιτική ιδεολογία στρεφόταν εναντίον του ρωμαϊκού κράτους
και το απειλούσε με διάλυση (απελευθέρωση δούλων, άρνηση στράτευσης, περιφρόνηση της εξουσίας, κλπ.). Ήταν εκ προοιμίου λογικό και αναμενόμενο το κράτος να απαντήσει με βία και διώξεις εναντίον του, ενέργειες οι οποίες δεν είχαν θρησκευτικό υπόβαθρο αλλά πολιτικό. Ήδη από την εποχή του Σαούλ το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει. Η υπακοή που διδάσκει και οι θεϊκές κυρώσεις που απειλεί ο πρώην ταραχοποιός Σαύλος δείχνουν στροφή 180 μοιρών.
«Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω · οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ · αἱ δέ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν · ὣστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν · οἱ δέ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται».
«Κάθε άνθρωπος ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες. Γιατί δεν υπάρχει εξουσία που να μην βρίσκεται κάτω από αυτήν του Θεού. Οι δε υπάρχουσες εξουσίες έχουν ταχθεί από τον Θεό. Ώστε εκείνος που αντιτάσσεται στην εξουσία, αντιτίθεται στις διαταγές του Θεού. Όσοι λοιπόν αντιτίθενται θα επισύρουν πάνω τους την καταδίκη». (Απόστολος Σαούλ, Προς Ρωμαίους 13-1,2)
Όπως αποδείχτηκε δύο αιώνες αργότερα με το διάταγμα του Μιλάνου δεν ήταν οι χριστιανοί που έκαναν την κωλοτούμπα αλλά ο Κωνσταντίνος ο Α΄ και η αυτοκρατορία του. Το ερώτημα που δεν έχει τολμήσει σχεδόν κανένας ιστορικός ούτε να κάνει ούτε και να απαντήσει είναι το εξής: Γιατί οι χριστιανοί ξέσπασαν πάνω στους υπόδουλους Έλληνες γι αυτά που τους είχαν κάνει οι Ρωμαίοι και όχι πάνω στους ίδιους τους Ρωμαίους;
ΕΔΩ είναι το ψητό. Από ποιους κατευθύνθηκε εναντίον των Ελλήνων ο αιμοδιψής όχλος; Από τους αρχηγούς των χριστιανών. Και ποιοι ήταν τότε οι αρχηγοί των χριστιανών; Οι Ιουδαίοι οπαδοί του Χριστιανισμού . Γιατί όμως κατέσφαξαν τους Έλληνες; Η απάντηση είναι διαυγής σαν το καθαρό νερό: Γιατί αυτούς φοβούνταν και όχι τους Ρωμαίους (τους τελευταίους τους είχαν δέσει χειροπόδαρα με τα δανεικά). Το κάθε δόγμα (ειδικά αυτό που κρύβει κι άλλες πουστιές από πίσω) τρέμει δύο πράγματα: την αμφισβήτηση και τους Έλληνες. Αυτά είναι τα ταλέντα μας και γι αυτό τρώμε απανωτά τις τσεκουριές.
http://www.rassias.gr/9010.html
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | daponte
19-08-2018 @ 19:14 | Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΟΡΩΝ ΟΛΙΓΩΡΙΑΝ
«Ορών ουν πολλήν μεν ολιγωρίαν ούσαν
ημίν προς τους θεούς»— λέγει με ύφος σοβαρόν.
Ολιγωρίαν. Μα τι περίμενε λοιπόν;
Όσο ήθελεν ας έκαμνεν οργάνωσι θρησκευτική,
όσο ήθελεν ας έγραφε στον αρχιερέα Γαλατίας,
ή εις άλλους τοιούτους, παροτρύνων κι οδηγών.
Οι φίλοι του δεν ήσαν Χριστιανοί·
αυτό ήταν θετικόν. Μα δεν μπορούσαν κιόλας
να παίζουν σαν κι αυτόνα (τον Χριστιανομαθημένο)
με σύστημα καινούριας εκκλησίας,
αστείον και στην σύλληψι και στην εφαρμογή.
Έλληνες ήσαν επί τέλους. Μηδέν άγαν, Aύγουστε.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
