| |
Ας ήταν αξημέρωτες οι νύχτες
Οι μέρες ας κοιμούνταν σιωπηλές
Ν' ακούω όλα αυτά που δεν μου είπες
Κι ας ξύπναγα γεμάτη ενοχές...
Πως τάχα όλα στά 'χω πια στερήσει
Πως δίπλα μου ποτέ δεν θά 'σαι πια
Πως έκανα το τζάμι να ραγίσει
Και μ' άφησες να ζω στη μοναξιά...
Ας ήταν να με κούραζεν η θλίψη
Οι λέξεις να μην έβρισκαν παλμό
Ας έβρισκα μια βάρκα να με πνίξει
Με τρύπιο το σκαρί απ' το θυμό...
Μ' ακόμη και τα πέλαγα στενάζουν
Τα κύματα μαζέψαν της οργής
Μονάχα τα δυο μάτια σου κοχλάζουν
Ποτέ ξανά δεν θέλεις να με δεις...
...
Θ' αφήσω την Αγάπη μου στη νύχτα
Κι ας κάνει ό,τι θέλει τώρα πια
Ας έρθει και με δόντια και με νύχια
Να σκίσει τα όνειρά μας τα παλιά...
...
Θα μείνω μιαν εικόνα να θυμάμαι
Εκεί που με κρατούσες αγκαλιά
Και λέγαμε στ' αστέρια πως θα πάμε
Μα μείναμε στα πρώτα τα σκαλιά...
26-9-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
