| |
Το δοξάρι μου !
Ποιος ο σκοπός σου ποιητή ;
Ποιος τον παλμό σου προκαλεί ;
Πούθε αντλείς τη χάρη ;
Και πώς μια πένα ταπεινή,
σου γίνεται δοξάρι ;
.......
Τη νιότη παίρνω για ρυθμό,
τον πόνο μου για τον καημό
το πνεύμα απ’ αγγελούδι,
και πλάθω δίχως δισταγμό
γλυκόπικρο τραγούδι.
Κι αν τα αισθήματα πεζά
και τα νοήματα μικρά...
στους στίχους μου, φουντώνουν !
και σαν μαχαίρια στην καρδιά
πιότερο με πληγώνουν !
Κι αν χάνομαι στον μαρασμό
ποιος είναι ο φταίχτης μου, ζητώ
που φέρνει σκοτοδίνη :
Είσαι και σύ, είμαι κι εγώ
κι όλων μαζί, η οδύνη !
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
