| |
Εκείνοι που σε διώχνουν σε αγάπησαν
Σαν μάνα, αδερφή τους κι ερωμένη
Εκείνοι.. εαυτόν που λεηλάτησαν
Αιώνια σε σένα είναι ταγμένοι...
Νομίζεις ότι δίχως σου δεν θλίβονται
Πως ζούνε με χαρά και αρμονία
Ανθρώποι είναι όμως που συνθλίβονται
Πνιγμένοι στης ρουτίνας την ανία...
Συγνώμη όμως.. γκόμενα δεν γίνομαι
Για λίγο απ' το μνήμα να σε βγάλω
Στα πέλαγα της φύσης μου ανοίγομαι
Παθιάζομαι.. πονώ.. και υπερβάλλω...
Σκασίλα μου αν θα με πεις ποιήτρια
Ή μια τρελή του δρόμου σαραντάρα
Εγώ έχω δικά μου εφαλτήρια
Και για τους πονηρούς.. ούτε δεκάρα !...
Αυτό είναι Παράδεισος και Κόλαση
Μαγεία κι εφιάλτης σε μια νύχτα
Εδώ είναι κι η έρημος κι η όαση
.. Εγώ.. που τάχα κάποτε σε είχα...
5-7-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
