| |
Τα δάχτυλα ακουμπισμένα στο άγνωστο κι η ψυχή περιστέρι μπλε, να κουβαλάει τον ουρανό της.Το βλέμμα αδειανό από θάλασσες και στεριές και τα βήματα στην άμμο βυθισμένα πάνω στα πλήκτρα..Λευκά χνάρια ,για την αθώα ,ανέραστη πλευρά της αντίφασης στο παράδοξο κάλλος μιας διαττιτραίνουσας ετυμηγορίας και μαύρα ,για το πυκνόμελο Vincanto σε φαρδιά Baccara ποτήρια που ανασαίνουν στα μάτια σου και το Φως ανατριχιάζει το σκοτάδι. Ένα πλέγμα νευρώνων που διοχετέυουν το είναι τους στο στραγγαλισμό της φωνής..Βλέπει δε μιλά..Σωπαίνει δε μιλά. Δεν ανταποκρίνεται..Η βροχή του Chopin κρατάει την ομπρΕΛλΑ παραμάσχαλα και γίνεται μούσκεμα ως το κόκκαλο.Λες και οι σκέψεις έπαιξαν μπουγέλο με την καρδιά...μα εμείς θεόστεγνοι επίορκοι της τρέλας.
Πόσοι πλανήτες αθέατοι,ακατοίκητοι κι όμως μιλάνε με μία γλώσσα αθερική .βγαλμένη από την πύλη των αγγέλων..με βλέφαρα και χείλη σε πλήρη αρμονία ...όπως η" Sonata al chiaro di luna"
Ποιος θα σε γλιτώσει απόψε από τη φυγή της προσμονής...
Ει ξύπνα!..Εδώ είναι το πέρασμα με τα δισσεκατομύρια μαδέρια και τις τρισσεκατομμύρια πρόκες..θαρρώ αμφιβολίες πως τις λένε και τα ξύλα συναισθήματα Ακολούθησε το μονοπάτι που σε οδηγεί στις πέτρινες πεταλούδες.Πάρε με το καλέμι και χτύπα προσεκτικά τα σύνορα..τις νοητές ή εν τέλει τις ανόητες γραμμές..Σμίλεψε τη σιωπή με μάτια που καίνε όλα τα ψυχοτρόπια του χειμώνα στις λέξεις σου..Βρέχει απόψε και το φεγγάρι στραγγίζει τον εαυτό του... σ ' ένα βαλς με τα σύννεφα. Συγνώμη γλύστρησα επάνω στο γέλιο σας κι η αντανάκλαση έκανε σπαγγάτο στην ορμή.Δεξιόστροφα...Αριστερόστροφα που είναι ο δείκτης ηδονογλυκαιμίας;
Μα πού να σε κρύψω απόψε που όλο μου φεύγεις; Να ,κρατάω τα πινέλα να μπεις στον καμβά και να χορέψεις με τα χρώματα...Πάλι αρνείσαι;..Βάζω το νέφτη και ανακατεύω τη λαδομπογιά της αγκαλιάς σου..Μα πάλι μου γλυστράς σαν αεράκι στην αφή.Πάλι μου την έσκασες από το καβαλέτο.Έκανες πατιτούρες τ ' όνειρα και έκρυψες στο βάθος της σιωπής σου τα καλοκαίρια και τις μέρες με τον Αίολο στον πιο φαντακτερό εαυτό του χτενάκι επάνω στα μαλλιά σου.
Εκείνο το τσιγάρο στα χαρακώματα της απώθησης ομοίων διανυσματικών κυττάρων στ ' ανάκτορα της στιγμής...Ο καπνός του ακόμη σουλατσάρει μέσα μου..Η τελευταία ρουφηξιά από Camel γαλάζια σα τη λίμνη των ευσεβών νόθων Αντιπάλλεται στα στήθη μου ο αναστεναγμός..Ο παραλληλισμός στη γενέτειρα της παλάμης που κρύβει τις αισθήσεις κάτω από το δέρμα...και η σιωπή ξεφυσσά τόσο δυνατά που στάζει φιλί ο ήχος των χελιών της στο φως.
Εκείνος ο χαρταετός ο μπλε πόσο σου μοιάζει..Σπάσαμε τα ονειρά μας σε καλάμια και δέσαμε τις άκρες τους με ελπίδες...σαν ροζ αγέρας που παιχνιδίζει με τα δελφίνια...Η μελωδία των δακρύων..η ηχώ της σιωπής στα μάτια σου...χαρτΑΕΤΟΣ...πόσο όμορφη η ανάμιξη των γραμμάτων
(Χ)άρις
(Α)νάσα
" (Ρ)οή
(Τ)ρυφερότητα
(Α)έρας
(Έ)λξη
(Τ)ιθασσεύω
(Ό)νειρο
!!!!!!!!Σημάδι!!!!!!@@@@
Ένα σημάδι από μέσα...Δερματοστιξία η αγάπη
στην καρδιά με το αίμα της ψυχής μου..ψυχή μου...
Μπόγιας λέξεων λΕΝΑ
Μπόγιας χρωμάτων λΕΝΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
