| |
Στης νύχτας τα σκοτάδια ενσωματώθηκα
αγέρες του παράλογου με πήραν
στης άρνησης το ξίφος σου ματώθηκα
στης πίκρας την απόγνωση με σπείραν
Με ανέμους τα ντουβάρια όλα ξύρισα
κεντήστρα μου αγάπες δεν κεντούσες
γι’ αγάπη παθιασμένος σου ψιθύρισα
για «γεια» σου για φυγή μου απαντούσες
Το ξέρεις είμαι αυτός, δεν μ’ αποδέχεσαι
κουβάρι στις νυχτιές σου με τυλίγεις,
στα πόδια σου χαλί μα δεν με δέχεσαι
στα χέρια σου αγχόνη , και με πνίγεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
