| |
ένα καράβι είν’ η ζωή μπαρκάρω και πηγαίνει
πότε λιμάνι με καημό η σε αγάπη βγαίνει
φουρτούνες η όμορφους γιαλούς ταξίδια μαγεμένα
και περιπέτειες πολλές βρίσκει μαζί με εμένα
σαν το σκισμένο το χαρτί άχρηστη η ζωή μου
έτσι και εσύ με πέταξες μάτια μου και ψυχή μου
μα τα κομμάτια μάζεψα τα λόγια να ενώσω
όμορφο ότι ζήσαμε πάλι θα σ ανταμώσω
στην γυάλινη την σκέψη μου στο γέλιο σου καρδιά μου
και θα ‘σε μέσα στο μυαλό πραγματικά δίκια μου
κι ‘αν είναι ο πόνος μου πολύς βαρύς σαν δηλητήριο
θα ξεπεράσω και αυτό το δύσκολο μαρτύριο
ποτέ όμως δεν σκέφτομαι κακό για σε καρδιά μου
γιατί ήσουνα το βάλσαμο στο στήθος μου γλυκιά μου
πολλά με εσένα έζησα όλα χρυσά κι ασήμια
κι απ την ζωή μου έδιωξες την πίκρα την ασχήμια
αν ίσως νιώσεις μοναξιά ίσως κι εσύ πονέσεις
στείλε αυτήν την μαχαιριά σε μένα για να αντέξεις
όλα τα λάφυρα τις γης τον αστεριών το χρώμα
αξίζεις να ‘χεις στην ζωή και σου χρωστούν ακόμα
κάθομαι συλλογίζομαι κοιτάζω σαν χαμένος
ετούτο το χαμόγελο κι ας είμαι τώρα ξένος
το καλοκαίρι έδιωξες απ την ζωή σου μέσα
κι άφησες να ‘ρθει η βροχή γλυκιά μου Πριγκιπέσσα
τα όνειρα βασίλεψαν και εγώ σε περιμένω
στην σκέψη σου χαμογελώ και στο φιλί σου μένω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
