Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αυταπάτη
 
έπαιρνε η θάλασσα το χρώμα της πορφύρας
τον ήλιο μόλις στα νερά της είχε πνίξει
με κοίταξες και μου πες: «ποιος έχει νικήσει;
ποιος πήγε κόντρα του καιρού κόντρα της μοίρας;»

Κι εγώ κρατώντας σε αγκαλιά σου είπα: «κοίτα
το τέλος γίνεται αρχή και τέλος πάλι
χέρι με χέρι παραδίδεται η σκυτάλη
η μέρα έρχεται πάντα μετά απ’ τη νύχτα

Όλα είναι κύκλος και τροχός, έρχονται - πάνε
στιγμές που μας στιγμάτισαν, πρόσωπα, τόποι
φεύγουμε εμείς μ’ αφήνουμε άλλους στο κατόπι
αιώνιο μένει μοναχά ό,τι αγαπάμε

αχνές κουκίδες στ’ αχανή είμαστε του χάρτη
που όσο περνά ο καιρός ξεφτίζει το βερνίκι
νομίζει ο άνθρωπος ο κόσμος πως του ανήκει
κι αυτή είναι ξέρεις μια θανάσιμη αυταπάτη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
malkon64
14-07-2018 @ 09:03
Έξοχο ..................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγιοβλασιτης
14-07-2018 @ 14:39
Παρα πολύ ωραίο. ...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
14-07-2018 @ 14:56
νομίζει ο άνθρωπος ο κόσμος πως του ανήκει
κι αυτή είναι ξέρεις μια θανάσιμη αυταπάτη

Έ Ξ Ο Χ Ο!

Ο άνθρωπος μόν'θορυβεί, μένει στις θεωρίες
με μάτια που ερμητικά, κλεισμένα στο παντού
το εύκολο αναζητά στα λόγια του σωρού
κι όλα γυρνούν αέναα σε κύκλους και πορείες.... ::theos.::
inokrini
15-07-2018 @ 10:59
Όλα είναι κύκλος και τροχός, έρχονται - πάνε
στιγμές που μας στιγμάτισαν, πρόσωπα, τόποι
φεύγουμε εμείς μ’ αφήνουμε άλλους στο κατόπι
αιώνιο μένει μοναχά ό,τι αγαπάμε ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο