| |
Με ποιο σημάδι των καιρών να πορευτώ
τώρα που τ’ άστρα σου στα ουράνια θ’ αναρτήσεις
μου ‘λεγες, πλάϊ μου αν θαρθείς, πως θ’ αμαρτήσεις
ποτέ δεν ήρθες. Μάλλον θα ‘τανε γραφτό!
Σε ποια γερμένα δειλινά ν’ αναδυθώ
τώρα που έστειλες αλλού τις αντηλιές σου
που άλλο κορμί ζεσταίνεις βράδια στις φωλιές σου
και με καθήλωσες στης νύχτας τον βυθό
Ποιος στις καμάρες , την κατάρα είπε, πες μου:
«Ν’ αντέξει η αγάπη όσο οι αστραπές μου;»
Ποια θαλπωρή των ουρανών να μη μισώ
που εμένα ο ήλιος από χρόνια έχει δύσει
που της αγάπης τη φωτιά την έχεις σβήσει
εσύ που ήσουνα το άλλο μου μισό.
Και για ποια μάγια με ρωτούν, που να τα βρω;
αφού μου το ‘πε η τσιγγάνα, η χαρτορίχτρα:
«Στο σ’ αγαπώ της, πίκρας φαίνεται ρουφήχτρα,
και στο φιλί της, τα καρφιά με τον Σταυρό»
Ποιος στις καμάρες , την κατάρα είπε πες μου:
«Ν’ αντέξει η αγάπη όσο οι αστραπές μου;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
