| |
Tις πιο μεγάλες ώρες σου γυρίζεις ματωμένος
Λες και ο κόσμος σ' έγδαρε στο δρόμο ζωντανό
Πάντα ξεσπάει σε σοφούς το ανθρώπινο το μένος
Για να πληρώσει - έτσι θαρρούν ! - το μέσα τους κενό...
Βλέπεις δεν θέλουν οι πολλοί.. λίγοι να διαφέρουν
Ούτε στα πλήθη να μιλούν με τόλμη κι αρετή
Βολεύονται στην ξεγνοιασιά εκείνων που δεν ξέρουν
Μία ρουτίνα θλιβερή τους είναι αρκετή...
Τις πιο γενναίες νύχτες σου τα όνειρα σε σφάζουν
Λες και ξαπόστασες σταλιά στη μέρα τη σκληρή
Όλες του κόσμου οι φωνές θαρρείς και σε προστάζουν
Να δείξεις πώς ο άνθρωπος να πορευθεί μπορεί...
Σαν ζωντανό παράδειγμα που είσαι.. σε ζηλεύουν
Και σε σταυρώνουν με καρφιά κερνώντας σε χολή
Για κείνους θυσιάζεσαι.. και ας μην το πιστεύουν
Μήπως και στρέψουν στο καλό την κάθε τους βουλή...
Κι ας ξέρεις ότι πρόωρα απ' τη ζωή θα φύγεις
Με τρόπο μάλλον άγριο και άδικο πολύ
Θα έχεις μάθει στόματα στο διάβα σου ν' ανοίγεις
Να λιγοστέψουν οι κουτοί, οι δόλιοι κι οι δειλοί...
8-5-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
