| |
Περπάτησα μες στη βροχή
Φωνάζοντας το όνομά σου
Στάλαζε δάκρυ το φιλί
Μες στην υγρή την αγκαλιά σου…
Και τα μαλλιά μου τα νωπά
Χύνονταν στο γυμνό σου στήθος
Σ’ άνδρα κερνούσα τη χαρά
Μα στην καρδιά μου ήταν μύθος…
Μες στις παλάμες σου δειλά
Έκλεισες τ’ άγριο πρόσωπό μου
Κι ημέρεψαν τα δειλινά
Κι αγάπησα τον εαυτό μου…
Δυνάμωσε και η βροχή
Μες στο ανήμερο το πάθος
Γεννήθηκα απ’ την αρχή
Όλη η ζωή μου.. ένα λάθος…
Ουράνιο τόξο μου εσύ !
Μες στης ψυχής την καταιγίδα
Φάρος μου έγινες.. νησί
Η υστερνή μου η ελπίδα…
Πια δεν με νοιάζει αν χαθώ
Πλήρωσα κάθε επιταγή μου
Τί άλλο πια να φοβηθώ
Όσο την πρότερη ζωή μου ;…
Είσαι το άλλο μου μισό
Κείνο που πάντα αιμορραγούσε
Στου έρωτα την κιβωτό
Η άγια θλίψη σου πενθούσε…
Μα όλα έσμιξαν εδώ
Κράμα μετάλλου ο δεσμός μας
Σίμωσε λίγο να σε δω
Να κορεσθεί ο λογισμός μας…
Κάνε μου έρωτα γυμνό
Μες στην ψυχή.. μες στην καρδιά μου
Είσαι εσύ το ριζικό
Που έγραψαν τα όνειρά μου…
20-10-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
