| |
« AN…»
Ήταν μια καλοκαιρινή βραδιά από αυτές που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ. Το ματωμένο φεγγάρι στον ουρανό υποσχόταν πολλά. Άλλωστε το πολύ μια φορά στη ζωή σου θα σου δοθεί η ευκαιρία να δεις μια ολική έκλειψη σελήνης. Δεν ήταν λοιπόν τυχαία η νύχτα που διάλεξε η Τζένη Λάσκου, για να γίνει το καθιερωμένο ετήσιο πάρτι της. Αυτά τα πάρτι της Τζένης αποτελούσαν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς για τη Θεσσαλονίκη. Η αφρόκρεμα της τοπικής κοινωνίας μαζευόταν για να δώσει το παρόν στην χλιδάτη βίλα της μεσόκοπης γοητευτικής χήρας στο Πανόραμα. Εκεί λοιπόν, ήταν γραφτό να γίνει η μοιραία συνάντηση…
Αυτός ήταν ο Άγγελος Σολδάτος. Βάδιζε στα 35 του χρόνια πλέον, από τους πιο φέρελπεις ζωγράφους της γενιάς του. Αναγνωρίσιμο πια το έργο του και το όνομά του στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Γνωστός για την εκκεντρικότητά του, αλλά και για την γοητεία που ασκούσε στο γυναικείο φύλο. Μποέμ τύπος, με μεγάλη ευαισθησία στις διεργασίες του εσωτερικού του κόσμου, χωρίς να είναι θρησκευόμενος με την τρέχουσα έννοια του όρου. Ζούσε μόνος, αλλά από το κρεβάτι του περνούσαν κατά καιρούς διάφορες γυναίκες, του καλλιτεχνικού στερεώματος κυρίως. Περιστασιακές σχέσεις έκανε μόνο ο Άγγελος. Δεν ψαχνόταν για το κάτι παραπάνω, δεν τον ένοιαζαν οι μόνιμες καταστάσεις και οι δεσμεύσεις, δεν τον ενδιέφερε ο γάμος, αλλά ούτε και να αφήσει απογόνους. Παρόλα αυτά, κατά την διάρκεια της πρώτης του καλλιτεχνικής νιότης, εμπνευσμένος από τον αγαπημένο του συγγραφέα, τον Όσκαρ Ουάιλντ, είχε απευθυνθεί στη συνείδησή του με διάθεση αστεισμού, απαιτώντας της τα εξής: «Αν πραγματικά υπάρχει το άλλο μου μισό σε αυτόν τον κόσμο, θέλω να μου το φανερώσεις, αλλά με σημεία των δύο περιοχών που εποπτεύεις, δηλαδή της πνευματικής και της ψυχικής διάστασης. Εφόσον το κάνεις, εγώ ως επισφράγιση της συμφωνίας μας, θα θυσιάσω τις προσωπικές μου επιλογές για σύντροφο».
Αυτή ήταν η Λένα Ωραιοπούλου. Μια 45άρα που διατηρούσε σε μεγάλο βαθμό την ομορφιά της νιότης της. Από αριστοκρατική οικογένεια της πόλης, είχε σπουδάσει διακόσμηση εσωτερικών χώρων στο Παρίσι. Ασκούσε ακόμη το επάγγελμα, αλλά περισσότερο από χόμπι πλέον. Παντρεμένη εδώ και αρκετά χρόνια με τον γνωστό μεγαλοβιομήχανο Γιώργο Φραγκόπουλο, είχε λύσει προ πολλού το όποιο βιοποριστικό της ζήτημα. Με δυο γιους, τον Νικόλα, 11 ετών και τον Μίλτο, 9 ετών, εκπλήρωνε και τον ρόλο της ως μητέρα. Η Λένα ήταν μια γυναίκα κατασταλαγμένη, πρακτική και ρεαλίστρια. Ήξερε την κάθε στιγμή το τι ήθελε από την ζωή της και γνώριζε τον τρόπο για να το αποκτήσει. Είχε ταξιδέψει πολύ μέχρι τώρα και συνέχιζε να το κάνει. Διατηρούσε πολλούς θαυμαστές κατά καιρούς, αλλά ο Γιώργος ήταν η επιλογή της. Όλα αυτά βέβαια δεν την εμπόδιζαν από το να κάνει περιστασιακά χρήση μαριχουάνας, ως αντίδοτο στην βαρεμάρα και την πλήξη της κατά τα άλλα όμορφα τακτοποιημένης ζωής της.
Στο πάρτι, η Λένα ήταν αυτή που πρώτη πρόσεξε τον Άγγελο. Ο σύζυγός της απουσίαζε για δουλειές στο εξωτερικό, τα παιδιά τα είχε αφήσει στη μητέρα της στο εξοχικό της Σίβηρης και το ματωμένο φεγγάρι στον ουρανό της είχε ξυπνήσει θύμησες από τις εξαλλοσύνες της νιότης της, τότε που στα πάρτι φλέρταρε με ό, τι αρσενικό υπήρχε. Και να λοιπόν μπροστά της ο Άγγελος, περιστοιχισμένος από μια αγέλη θηλυκών να τον κοιτάζουν και να τον ακούν με ανοικτό το στόμα. Ο Άγγελος από την πλευρά του είχε έρθει σε αυτό το πάρτι όπως κάθε φορά με την διάθεση απλώς να περάσει καλά και ό, τι ήθελε προκύψει. Όταν όμως το βλέμμα του συναντήθηκε με αυτό της Λένας, ξέχασε μεμιάς και παραμέρισε τα θηλυκά που τον περιτριγύριζαν, κατευθύνθηκε προς αυτήν μαγνητισμένος και το μόνο που κατάφερε να της ψελλίσει ήταν ένα «γεια». Το «γεια» ήταν και η μόνη απάντηση που κατάφερε να δώσει η επίσης κεραυνοβολημένη Λένα. Τα μάτια πλέον ήταν τα μόνα που μιλούσαν και κινούσαν τα σώματα. Θα μπορούσαν επ’ άπειρον να στέκουν έτσι ο ένας απέναντι από τον άλλον σαν να είχε τελειώσει ο χρόνος, αν δεν άρχιζε από το παλιό γραμμόφωνο να παίζει το «When a man loves a woman». Τότε, με ταυτόχρονη εγκεφαλική εντολή τα κορμιά έσμιξαν και άρχισαν να κινούνται αργά στους ρυθμούς του πασίγνωστου μπλουζ. Μόλις το τραγούδι τελείωσε, βίωσαν και οι δύο συγχρόνως την αδήριτη ανάγκη να θέλουν να κολλήσουν ο ένας πάνω στον άλλον, λες και ο ένας ήταν ο μαγνήτης και ο άλλος το μέταλλο. Έμειναν έτσι αγκαλιασμένοι και ακίνητοι, ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου, βιώνοντας την ευδαιμονία μιας παράξενης ένωσης, χωρίς να αισθάνονται ερωτευμένοι με την κοινή έννοια. Κατά την διάρκεια αυτού του παράξενου, ακίνητου εναγκαλισμού, εμφανίστηκε στο κεφάλι του Άγγελου, μια στιγμιαία εικόνα, η Λένα μέσα σε λαμπερό φως, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και στο κεφάλι της Λένας, όπου την εμφάνισή του μέσα σε λαμπερό φως έκανε ο Άγγελος. Η κίνηση αυτής της μαγνητικής ύλης και η στιγμιαία εμφάνιση της φωτεινής λάμψης προσέλκυσε το ενδιαφέρον ενός μαύρου σύννεφου που πήρε την θέση του στον καθαρό και ξάστερο κατά τα άλλα σαλονικιώτικο ουρανό, απειλώντας παράλληλα και το ματωμένο κόκκινο φεγγάρι που έδυε σιγά σιγά.
Η Λένα ήταν αυτή που πρώτη προσπάθησε να επανέλθει στην πραγματικότητα. Αναρωτήθηκε τι στο διάολο κάνει. Έντονες σκέψεις άρχισαν να έρχονται στο μυαλό της. Μάλλον θα έπρεπε να περιορίσει την χρήση της μαριχουάνας. Μα αφού τα είχε όλα στη ζωή της, τι πήγαινε να κάνει; Είχε έναν υπέροχο σύζυγο που την αγαπούσε και δύο χαριτωμένα παιδιά και αυτή ήθελε να τα διαλύσει όλα φλερτάροντας με έναν άγνωστο άνδρα; Άσε που του έριχνε και δέκα χρόνια τουλάχιστον…
Ο Άγγελος ένιωθε την τρελή επιθυμία να την αρπάξει από το χέρι και να την πάει σε ένα μέρος όπου δεν θα υπάρχουν άνθρωποι, εκεί που δεν θα υπάρχει νύχτα, εκεί που θα είναι μόνοι, αυτός και αυτή. Όμως σκέφτεται πως άντε και το κάνει, τι έχει να της προσφέρει αυτός; Αυτή φαίνεται μια γυναίκα με ακριβά γούστα, ενώ αυτός ούτε τον εαυτό του καλά καλά δεν μπορεί να συντηρήσει. Έπειτα, το δίπτυχο γάμος – παιδιά δεν ήταν ποτέ του γούστου του. Έπρεπε να κρατηθεί από τις εμπειρίες της μέχρι τώρα ζωής του και να μην παρασυρθεί και χάσει μια για πάντα τον πολύτιμα για αυτόν ανέμελο, χωρίς απαιτήσεις βίο του.
Η ένταση του εναγκαλισμού τους είχε πλέον αρχίσει να παρουσιάζει διακοπτόμενες και ανώμαλες ροές. Το ζευγάρι κάποια στιγμή ξεκόλλησε τελικά, με αρκετή πάντως προσπάθεια και από τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη. Η Λένα βρήκε μια φθηνή δικαιολογία, «πάω λίγο να χαιρετήσω έναν γνωστό μου που είδα» και με πολύ πόνο αποχώρησε από την αγκαλιά του Άγγελου. Λίγο αργότερα, άρχισε να φλερτάρει με έναν μεθυσμένο τύπο, που έλεγε χυδαία αστεία, σκεπτόμενη «δεν βαριέσαι, αυτός τουλάχιστον είναι τελείως ακίνδυνος».
Ο Άγγελος την ίδια ώρα, από την νευρικότητά του έτρωγε οτιδήποτε έβρισκε πάνω στους μπουφέδες, μη μπορώντας παράλληλα να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Βλέποντάς την να φλερτάρει επιπόλαια, μακαρίζει την τύχη του που δεν της εκμυστηρεύτηκε την τρελή ιδέα του, σκεπτόμενος «Πω πω, παραλίγο να γινόμουν γελοίος μπροστά σε μια άγνωστη γυναίκα». Άσε που στο κρεβάτι του είχε όποια γυναίκα ήθελε, όποτε την ήθελε. Και όλες τον λάτρευαν για την γοητεία και το πνεύμα του. Ύστερα από λίγο, το στομάχι του άρχισε να τον ενοχλεί με ένα απροσδιόριστο συναίσθημα ότι όλα είχαν πάει κατά διαόλου και αποφασίζει να αποχωρήσει από το πάρτι.
Το μαύρο σύννεφο τα είχε δει και τα είχε ακούσει όλα. Με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο κάθισε στον αέρα σταυροπόδι, προσποιούμενο πως καπνίζει πούρο και σκέφτηκε, «Αχ, αυτοί οι άνθρωποι, πόσο προβλέψιμοι είναι! Έχουν εκπαιδευτεί ανά τους αιώνες να κάνουν όλη την βρωμοδουλειά μόνοι τους. Δεν χρειάστηκε να κουνήσω το χεράκι μου, ούτε καν πρόλαβα τελικά να σκεπάσω το ματωμένο ρομαντικό φεγγάρι για να τους την χαλάσω… Έχουν αφαιρέσει από τον εαυτό τους την δυνατότητα να γίνουν αόρατοι σε εμένα, όπως την αφαίρεσαν και οι προπάτορές τους.»
Και καγχάζοντας χωρίς να ακουστεί από κανέναν, εντελώς ξαφνικά εξαφανίστηκε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
