| |
Ότι διαβάζω στον καθρέφτη μ'ανατριχιάζει
Και ραγίζει η ψυχή μου στο θέαμα που πεθαίνει
Μεγάλος ο άδηλος πόνος και δεν ησυχάζει
Σιμά είναι ο ίσκιος που ξάφνου πάνω μου διαβαίνει
Τάχα συννέφιασεν ο ουρανός και βουλιάζει
Και μια βροχή σκοτεινιασμένη πέφτει κυματιστή
Βαθύ ποτάμι ήχων παράξενων με τρομάζει
Δεν φοβάμαι το ρεύμα του ούτε την απαντοχή
Μες στην απέραντη λεωφόρο μπαίνω προσκυνητής
Αν η ελπίδα σβήσει ποια δάδα θα μου φωτίζει
Και τι θ'απογίνει το παλιό παραμύθι της παλιάς ζωής
Θα ξεψυχήσει μαζί με το αίμα που στραγγίζει
Φτάνω στη γραμμή δε μου απομένει πια ουσία
Ένας λαβύρινθος με οδηγεί σ'αγάπες πρωτινές
Μεταμορφώνεται το δάκρυ σε νοσταλγία
Μια γλυκιά προαίσθηση παραμονεύει στις σιωπές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
