| |
Χέρι χέρι
Ήρθες μια μέρα απρόσμενα, ήσυχα, απλά,
έπιασες την ψυχή μου απ’ το χέρι και την ταξιδεύεις…
Ζεστό, οικείο το χέρι σου, το εμπιστεύτηκα
κρατήθηκα σφιχτά κι αφέθηκα…
Κάθε πρωί με τη δροσούλα περπατάμε στα φωτεινά μονοπάτια του ήλιου.
Κι όταν φτάσει μεσημέρι, κάτω απ’ τα πλατύφυλλα δέντρα, δίπλα στο ρυάκι
γευόμαστε γλυκούς καρπούς και δροσερό νερό μες απ’ στις χούφτες μας
Κι ύστερα με μάτια κλειστά μου τραγουδάς με το ρυάκι να κυλάει στο ρυθμό σου
Πόση γαλήνη γεμίζεις την ψυχή μου!
Μα έχουμε ακόμη δρόμο…
Χέρι με χέρι ανηφορίζουμε προς το σούρουπο, εκεί που ο ήλιος χαμογελά
φωτίζοντας γη, θάλασσα, ουρανό ανθρώπους…
Εκεί ανταμώνει με το δικό σου χαμόγελο και χρωματίζεται το σύμπαν!
Κρατάς πάντα τρυφερά την ψυχή μου απ’ το χέρι
και βαδίζουμε αργά πάνω στις ράγες της νύχτας.
Κι όλο μου χαμογελάς, μου μιλάς, μου δείχνεις, μου μαθαίνεις…
και η νύχτα δε λέει να σκοτεινιάσει, γιατί είσαι εσύ το άσβεστο φως,
που την ψυχή μου ολάκερη αγκαλιάζει!
ΚαΤερίνη.
30.7.2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
