Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132663 Τραγούδια, 271105 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Rosebud
 
Για να παίξει στο πάτωμα απλώνει
τα παιχνίδια κι είναι όλα του εντάξει
έξω πέφτει πολλή ώρα το χιόνι
στα ματάκια ένα δάκρυ έχει στάξει.
Τυχερό λεν παιδί είναι κι εγγόνι
γιατί νοιώθει πως έχει ρημάξει;
Ας μαλώσανε πάλι οι μεγάλοι
φεύγει η μέρα η κακή θά 'ρθει μιά άλλη.

Πως γοργά έχουν τα χρόνια περάσει
έγινε άντρας, ψηλός, παλικάρι
κι όπως πιάνει τα νιάτα μια βιάση
τωρα θέλει όλα για να τα πάρει
μόνο νίκες, ποτέ δε θα χάσει
η ζωή του χρωστά κάποια χάρη.
Και μαζεύει από τούτα κι εκείνα
ρόδα σπάνια και πάλλευκα κρίνα.

Σαν τι γύρευε ποιος να το ξέρει
μα τον γέλασε ο ψεύτης ο χρόνος
το 'χε νοιώσει, στερνό καλοκαίρι
πόσο γέρος, ανήμπορος, μόνος
θα βρισκόταν δε θα 'χε ένα χέρι
να κρατεί για να διώχνεται ο πόνος.
Παιχνιδάκι η στερνή του η σκέψη
κι η χαρά σαν παιδί που ' χε κλέψει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έπεα πτερόεντα
 
Αγιοβλασιτης
05-08-2018 @ 22:56
Ο χρόνος είναι αμείλικτος. ...
Όμως να λυπάσαι αυτούς που
δεν πρόλαβαν να γεράσουν. .
ροβολος
06-08-2018 @ 16:19
Ναι.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο