| |
Δεν ξέρεις πώς γεννιούνται τα τραγούδια
Οι λέξεις στάζουν αίμα σαν βροχή
Αγκάθια μου ξεσκίζουν την ψυχή
Κι ανθίζουν από μέσα της λουλούδια...
Δεν ξέρεις πώς μιλάνε τα τραγούδια
Ψυχρά με πλημμυρίζουν μ' ενοχές
Ανοίγουν τα παράθυρα στο χτες
Και διάβολοι μου σφάζουν τ' αγγελούδια...
Δεν ξέρεις πώς πονάνε τα τραγούδια
Σαν βγαίνει από μέσα μου ζωή
Γεννάω τα παιδιά μου μοναχή
Και μένω αδειανή.. γυμνή.. και κούφια...
Δεν ξέρεις πώς πεθαίνουν τα τραγούδια
Κι αμέσως ανασταίνονται ξανά
Σαν άνθρωπος θα ζήσω μια φορά
Θα κάνω τα τραγούδια μου φτερά
Πετώντας δίχως σάρκινα πια φλούδια...
8-9-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
