πως φτιάχνουν τα πράγματα χωρίς κόπο
πως γίνεται πιο καθάριος ο ουρανός
πως κοιμάται η ψυχή με τη συνείδηση διπλα
αφου μοιράστηκαν ιδρώτα και δουλειά
μόνο πεθαίνωντας σ ένα δωμάτιο
πως δεν έχει πια σημασία καμιά
αν σπαράζεις στο κλάμα κι αν η καρδιά σου πονά
πως χαμογελάς διχως κόπο
ακόμα κι όταν ολοι είναι μακριά
μόνο πεθαίνωντας σ ένα δωμάτιο
πώς ορθώνεις ανάστημα σαν τρεκλίζει το μέσα
πως ανοίγεις παράθυρα σ ενα σπίτι κλειστό
κι αν μαζεύεται λάσπη και σαβούρα κοντά
πόση δύναμη χρειάζεται να καθαρίσεις ξανά
μόνο πεθαίνωντας σ ενα δωμάτιο
και όχι μην βλέπεις τον θάνατο σαν ναναι ενα τέλος
δές τον απλά σαν συνέχεια
αυτού που ήσουν αυτού που είσαι
κι αυτού που θα γίνεις σ οποιοδήποτε μέλλον
Για να προλάβω δεν είναι ενα γραφτό απαισιόδοξο
κι ούτε σκέφτομαι το τέλος ουτε για μένα ουτε για κανένα άλλο σαν επιλογή......απλά πέρασα απο δίπλα του με τα λόγια...να είστε καλά
