| |
Το φιλί σου ξανά, πόθος νόθας ψυχής,
κι ανιστόρητης
σαν σταγόνα ματιάς, άγριου πάθους βροχής
που ‘ναι κόρη της.
Κι αν ρολάρει απ’ το χθες ,παρελθόν μυστικό
και πολύπλοκο,
σε μιαν άνυδρη γη, με πετά αερικό,
τι περίπλοκο.
Το ραγισμένο σου φιλί μπήκε σε νάρθηκα
επιβιβάστηκα στα τραίνα σου και χάθηκα,
πες Σ’ αγαπώ τρεμουλιαστά, κι αν σε πιστέψουμε
ράγες θα φτιάξω ερωτικές να ταξιδέψουμε
Αν σου πω έλα δω, μα έχει η μοίρα γραφτό
να χωρίσουμε
θα ‘χεις δίκιο να λες: μ’ ένα τέτοιο «κρυφτό»
τι να λύσουμε.
Τράβα μάτια μου εκεί στης καρδιάς τ’ανοιχτά
ψάξε μάγισσα,
ως να φύγει η νυχτιά, τα όνειρά μας φριχτά,
πόσο ράγισα.
Το ραγισμένο σου φιλί μπήκε σε νάρθηκα
επιβιβάστηκα στα τραίνα σου και χάθηκα,
πες Σ’ αγαπώ τρεμουλιαστά, κι αν σε πιστέψουμε
ράγες θα φτιάξω ερωτικές να ταξιδέψουμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
