| |
Ταξιδεύοντας προς τα πίσω
συνάντησα μια λεμονιά.
Δροσίστηκα στη σκιά της,
μέθυσα με τ' άνθη της,
με το ερώτημα αν ήμουν ξύπνιος,
αν ονειρεύομαι
ή τέλος αν ονειρεύομαι ξύπνιος,
να με περιβάλλει,
όταν ένα χάδι απλώθηκε
στο πρόσωπό μου
σαν αεράκι λευτεριάς
απ' όλα τα χρόνια
που ΄χαν ριζώσει μέσα μου
κι έπνιγαν το σήμερα
σε κάθε του βήμα.
Είχα ξεχάσει να περπατώ
κι ήρθε μια λεμονιά,
να μου το θυμίσει.
Όσο περνούσε ο χρόνος
γινόμουνα πιο νέος,
το ρολόϊ σάστιζε
με την αντίστροφη φορά του
ώσπου εγώ άρχισα να ανθίζω
κι η λεμονιά να γερνάει,
ίσως γιατί έβλεπα μέσα της
το δικό της αύριο,
το θλιβερά προγραμματισμένο.
Έκλεισα τα μάτια για να χαρώ
λίγα δευτερόλεπτα ακόμα
την αναμφίβολη αυταπάτη
κι όταν τα ξανάνοιξα
σα να ένιωσα τις ριζωμένες
στο πουθενά αισθήσεις μου
πιο χαλαρές και τα βήματά μου
κουτσά μεν αλλά περπατούσα,
ενώ μακριά μου, πολύ μακριά
η λεμονιά συνέχιζε να μοσχοβολά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
