| |
Σε μια πέτρινη σκάλα
το φιλί σου δασκάλα
με αγώνα πολύ σου ‘χα πάρει
μα στου ήλιου το δίσκο
σε ζητώ δεν σε βρίσκω
ποια καρδιά άλλη σ’ έχει τρατάρει.
Στην στροφή της αλάνας
μπρος στο σπίτι της μάνας
σ’αγαπώ σου φωνάζω δασκάλα
κι η καρδιά μου στην θέση
ήρθε , που είπες σου αρέσει,
μα από τότε δεν σε είδα μιά στάλα.
Γράμματα ξέρεις σε όποια μέρη και να πας
όμως τα έφερε ο καιρός και φανερώθεις,
κυρά δασκάλα δεν θα μάθεις ν’ αγαπάς
ούτε το τρέμουλο του έρωτα θα νοιώθεις
Πριν ναρθεί το ναυάγιο
στης καρδιάς το μουράγιο
μια δασκάλα κουνούσε μαντήλι
κι είπε Θε’ μου πως θέλει
να κεράσουνε μέλι
και ρακί, τα γλυκά της τα χείλη.
Το ‘χα πει ο καημένος
πως αντί να ‘χω μένος
σε ατοπήματα θα ‘χεις και σκόντο,
μα στην πρώτη ευκαιρία
το ξεχνάς το κυρία
και πετάς μιαν αγάπη στον βρόντο
Γράμματα ξέρεις σε όποια μέρη και να πας
όμως τα έφερε ο καιρός και φανερώθεις
κυρά δασκάλα δεν θα μάθεις ν’ αγαπάς
ούτε το τρέμουλο του έρωτα θα νοιώθεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
