| |
[align=center][font=Comic Sans MS][B]Ζητείται φως,
τις σκοτεινές γωνιές μας να φωτίσει και να ξορκίσει τις πληγές
Όλη η ζωή μια πάλη για τ’ ακατόρθωτο κι ακόμα μία για τ’ ακατανόητο….
Νόηση…νους…μυαλό…
Από κείνο που δεν είχαμε; Απ’ αυτό που δεν μας έμεινε; Από εκείνο που μας ζητήσαν οι άλλοι να βάλουμε;
Οι άλλοι…ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του καθενός, με αμφίβολη αξία. Ποια η αξία των άλλων στον αυτοπροσδιορισμό μας; Τελικά ξέρουμε ποιοι είμαστε;
Γνωρίζουμε πτυχές του εαυτού μας και τρομάζουμε!!
Ως πότε;
Πόσοι καιροί, πόσες ζωές χρειάζονται για να μάθουμε εμείς …εμάς..;
Κι αν δεν μας ξέρουμε, ποιοι είμαστε, που πάμε, τι θέλουμε, τι δεν θέλουμε και τι δεν είμαστε πώς ζητάμε να μάθουμε άλλους ανθρώπους;
Μήπως τελικά όλο αυτό είναι μία πορεία προς το ακατόρθωτο;
Όταν το φιλοσοφείν συνεπαίρνει το μυαλό,
μπερδεύει και ξεμπερδεύει λόγια, πράξεις, εμπειρίες
φτιάχνει κόσμους αντιλήψεων και γκρεμίζει στεγανά στερεοτύπων
μα μένουν πάντα ένα ερωτηματικό και τρεις τελείες αμανάτι…έτσι για να ’χουμε να συνεχίζουμε τη διερεύνηση…
Άραγε πόσες διαφορετικές οπτικές έχει η ζωή και ποια είναι εκείνα που οδηγούν τις διόπτρες καθενός;
Ποια τα δικαιώματα του υποκειμενισμού πάνω στον αντικειμενισμό;
Δύσκολη η ερμηνεία τούτου του κόσμου, δύσκολη κι εκείνη του εαυτού…
Μείνανε λίγοι οι φιλόσοφοι της ύπαρξης,
εκείνοι που κάνουν αυθεντικά λάθη και δεν φοβούνται τέρατα πολλά – μονάχα λίγα-
και κάπως έτσι κυλάνε τη ζωή τους, τους κυλά κι εκείνη, την πάνε και τους πάει σ’ ένα οδοιπορικό αναζητώντας την Ιθάκη τους.
Ο ορισμός της ύπαρξης δεν αρκεί να γίνει αυτοσκοπός ζωής
και το μυαλό πολλές φορές γλύφει την παράνοια όπως η γάτα τις πατούσες της.
Το μυαλό είναι το μόνο άξιο φόβου, να ξέρετε, εκείνο πλάθει κάτι τέρατα άλλο πράγμα κι η δύναμή του μεταλλάσσεται δαιμόνια…
Μπορεί να τρελάνει το μυαλό. Τ’ ακούτε;
Ησυχία.. Μόνο σκέψεις τρέχουν εδώ κι εκεί
Σκόρπιες σκέψεις σαν τα παιδιά που παίζουν στο προαύλιο ανάκατα
και δεν επιθυμούν κανέναν να τα βάλει σε σειρά
αρέσκονται στο μπέρδεμα και στο ξεμπέρδεμα, στις φωνές και την αταξία.
Ίσως δε φτάνει μια ζωή για να φωτίσουμε όλες τις σκιές μας..
Ίσως να μην βρούμε ποτέ τα κατάλληλα χρώματα για να ζωγραφίσουμε τον κόσμο μας..
Ίσως κι αυτό στο τέλος να είναι το νόημα …μία αέναη πάλη για να ρίξουμε φως στο σκοτάδι μας…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
