| |
Σήμερα δεν κατάλαβα
Πώς πέρασε η μέρα
.. Πώς έγινε η νύχτα φως
Κι ανάσανα αέρα...
Τα εικοσιτετράωρα
Μακριά σου.. δεν μετράνε
Στιγμές είναι ανούσιες
Που το μυαλό τρυπάνε...
Μα σήμερα.. Παρασκευή
Θα ανεβώ στο τραίνο
Τα εικοσιτετράωρα
Πετώ.. και σε προσμένω...
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα
Θα έρθει η ταχεία
Σφυρίζοντας τραγουδιστά
Μέσα στην ησυχία...
Με νέους, γέρους και παιδιά
Ταξίδι θ' αρχινήσω
Στις πέντε τα χαράματα
Θα 'ρθώ να σε ξυπνήσω...
Να δούμε το ξημέρωμα
Στου κήπου τη γαλήνη
Στα άγια Μετέωρα
Με δέος και σαγήνη...
Και σαν χτυπήσει η εκκλησιά
Καμπάνες του Σαββάτου
Θα ανεβούμε στα βουνά
Στις λίμνες του αθανάτου...
Θά 'ναι καθρέφτες τα νερά
.. Τον ουρανό θ' αγγίζουν
Και τα πετροχελίδονα
Γλυκά θα τιτιβίζουν...
Τα εικοσιτετράωρα
Σε λήθαργο θα πέσουν
Της φύσης τα αρώματα
Τα χέρια μας θα δέσουν...
Κι όταν ο ήλιος πια κρυφτεί
Πάμε στη Δημητρούλα
Μεζές.. κρασάκι και χορός
Κι αφεντικό.. η Βούλα !
Αυτή είναι λοιπόν ζωή
Και όχι της Αθήνας
Που περιμένεις στωϊκά
Πότε θα βγει ο μήνας...
Τα εικοσιτετράωρα
Στην εξοχή είναι θαύμα
Όσοι μπορούμε ας φύγουμε
Να κλείσουμε το τραύμα...
24-8-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
