| |
Γράφω κάτι βαρύ
Να μην το παίρνει ο άνεμος
Να παρακάμπτει τα όνειρα
Την κάθε κρίσιμη στιγμή
Ανάμεσα νύχτας κι αυγής
Ελάχιστοι θα το διαβάσουν
Ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μου
Κι ας μην ξημερώνει τόσο νωρίς
Στα μάτια των καιρών
Που ονειρεύονται ακόμα
Ματωμένα παράξενα φώτα
Κι επαναλήψεις χρωμάτων αβαθών
Δε βλέπω στα σκοτεινά
Κι όμως είναι εκεί στο μπαλκόνι
Που μυρίζει γιασεμί και ζουμπούλι
Αύριο θα κλάψω από χαρά
Που θα μυρίσει η γειτονιά
Θα με κοιτάζε μ'ένα τρόπο
Και πως να την πώ την αλήθεια
Ακέραια θα την βρεί στην καρδιά
Και θα τόχει μάθει ευτυχώς
Αν το φωνάξω δεν θα τολμήσω
Γιατί τόση δοκιμασία
Δεν με παίρνει ο καιρός…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
