Στην ανέμη της λήθης
θραύσματα σχηματίζονται
γυρνώντας χάδια που υφάνθηκαν
στον αργαλειό των αισθήσεων
πριν απομακρυνθούν
από την ουτοπία της νοσταλγίας.
Πάλι κι απόψε
σε βρίσκω να ξενυχτάς
στην αναπαράσταση μιας παρουσίας
που περισώζει
ανώνυμα συναισθήματα
στα αναπάντητα ερωτήματα της μνήμης.
Τώρα πια…
σε εθελούσια έξοδο
ηττημένα σώματα ραντίζουν θύμησες
επικαλύπτοντας την αλήθεια
στο ψέμα που για καιρό σ’ έκρυβε
γυρνώντας την ανέμη της λύπης !
