| |
Ξέρω από που ξεκίνησα
Κάτω από την αφή μιας πέτρας
Ανάμεσα στις ρωγμές της
Με λίγη σκόνη στην ανάσα μου
Κάθε μέρα λίγη λίγη στην καρδιά μου
Ώσπου τη μετάγγισε στο μυαλό μου
Στις αγρύπνιες και τα όνειρά μου
Που πηγαίνω;
Σε μια ανεξιλέωτη πορεία
Με αφαιρεμένα τα οστά
Να σωριάζομαι στο παραμικρό
Με σκεβρωμένα όλα μέσα μου
Να τ'ακουμπάει ο θάνατος
Με το μαύρο και μεσίστι χαμόγελό του
Έφυγε μα θα ξανάρθει
Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς
Θα εξαντλήσει την υπομονή του
Θα εξαντλήσει τους τετραγωνισμούς του
Και θα ξανάρθει με ένα δεδομένο
Γύρω από το λαιμό μου
Αλήθεια πως τόλμησα να συνδεθώ μαζί του;
Με περιμένει με το σακκάκι στον ώμο
Χωρίς κεφάλι,χωρίς χέρια,χωρίς σύνθεση,πέτρινος
Με περιμένει την πιο γυμνή ώρα της αυγής
Ακόμα και στο μεσόφρυδο του ήλιου
Δεν επιτρέπει καθυστέρηση
Δεν επιτρέπει ανάσα
Δεν επιτρέπει τα ασήμαντα τικ τακ
Με περιμένει στην αυλή του σπιτιού
Πλάι στον ύπνο μου
Πλάι στη σκέψη μου
Πλάι στα όνειρα μου
Πλάι στην έπαρση μου
Πηγαινοέρχεται μπροστά μου
Με κοιτάζε,με παρακολουθεί
Με κατασκοπεύει
Είναι περίεργο πως δέχτηκα
Να τον μυήσω στα μυστικά μου
Να επιτρέψω να διαπερνά το κρανίο μου
Να διαπερνά την καρδιά μου
Πως δεν πέρασε από το μυαλό μου
Τι επικύνδυνος είναι ο καινουργιος ευπρεπής υπηρέτης
Τι επικύνδυνος είναι ο καινούργιος πιστός φίλος
Τι ορίζοντες σκοτεινους μου ανοίγει
Τι ορίζοντες θανάτου διευρύνει.
Είναι περίεργο μα και αμετακίνητο δεδομένο
Λες κι είναι πέραν πάσης υποψίας
Λες κι είναι εκ των ων ουκ άνευ
Κι όμως είναι τόσο απλό
Πως χτυπούσα διαρκώς
Στο ένα τζάμι και στο άλλο τζάμι
Και ξανά στο ένα και ξανα στο άλλο
Και τ'άνοιγμα που ήταν μια διάλειψη παραπέρα
Δεν το βρήκα να φύγωστο φώς
Που ήταν μια ρωγμή παραπέρα
Δεν το βρήκα να φύγω στον Απρίλη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
