Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νιοτη
 
[I]Θες να απλώσεις τα χέρια
και να αγκαλιάσεις την πραμάτεια του χρόνου,
μα δεν ξέρεις τι δεν σου φτάνει,
ο χρόνος ή η πραμάτεια.
Ξόδεψε το έρεβος τις τελευταίες του πινελιές
στην ανατολή, μα δέν την κέρδισε.
Κι έσυ ξανά θα απλώσεις τα χέρια,
κι 'υστερα πάλι
και πάλι.
-Μα την αλήθεια - πραμάτεια που λαμποκοπάει
στα χάη θα την χαρείς, ως πρεπει σου,
μα όχι ακόμα.
Είναι νωρίς για να κοιτάξεις το μικρό
καράβακι που το Ιόνιο θα σουλατσάρει
στην απανεμιά.
Η Ηχώ νιογέννητη και δεν φτάνει πέρα απο την ανάσα.
και το Ιόνιο είναι μεγάλο για μια μονάχα ανάσα.

Σε λίγο, σε λίγο.



Θανάσης Κρουστάλης[/I][I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ
04-09-2018 @ 12:42
Πολύ όμορφο!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Χρυσικάκης
04-09-2018 @ 13:58
Υπέροχο!!!
Κων/νος Ντζ
04-09-2018 @ 16:29
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Αγιοβλασιτης
04-09-2018 @ 17:03
::up.:: ::up.:: ::up.::
Oλύμπιος-Θεός
04-09-2018 @ 17:29
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
04-09-2018 @ 20:37
::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο