Της φύσης το ψιμύθιο, θωρώ στη δύναμη σου και νιώθω το πρωτόπλαστο, ένστικτο στην ορμή σου
[align=left] [B] [I]
. . *~* Φίλημα των Αρετών *~*
Ξαφνιασμένος κοίταξα τα χείλη σου
να νιώσω την ανάσα της Περσεφόνης
κι σ' αντίκρισα έκθαμβος, ως θεόπλαστη Δήμητρα
να κρατάς σκήπτρο της Αντιγόνης!
Να σπέρνεις απ' τον κόρφο σου
Ιδεόμορφες λέξεις
καρποφορούσες, στα ιδιόκτητα δάση του έρωτα
που τρίζουν τα πυνόμαλλα
στην ευρωστιά της έλξης!
Και μ' έφεραν στο ποθητό, του λόγγου μονοπάτι
να δω μέσα ~στα μάτια σου~
θεοτική Εκάτη!
Ω! Πορφυρή μου ανασαιμιά
ω! Ξέσπασμα της σκέψης, ω! "Φίλημα των Αρετών" . . .
ω! Συνειρμέ της γεύσης!
Που βγαίνεις στο παράθυρο, καυτή μου ηλιαχτίδα
κι απλώνεις με προσχήματα
του πόθου την ελπίδα!
Της φύσης το ψιμύθιο, θωρώ στη δύναμη σου
και νιώθω το πρωτόπλαστο
ένστικτο στην ορμή σου!
. . . . * * Nikos D. Stoforos * * ✍️
