| |
στη αγάπη μου
Ήταν η γη ανθισμένη
όταν σε πρωτογνώρισα
μια άνοιξη που δεν την ένοιωθα
όσα κι αν την ποθούσα.
Στα μάτια σου ζητούσα τη χαρά
στο στόμα σου τα λόγια
τα ερωτικά, τα μειλίχια
που χρόνια αναζητούσα.
Σαν ξύπνησα απ΄το λήθαργο
μιας στείρας ουτοπίας
σε κοίταξα και ήσουν ο ναός μου
που μέσα του χωρίς να το ξέρω ζούσα.
Με πλάνεψε το μυστήριο του άγνωστου
αυτό που φανταζόμουν πως υπάρχει
τα χείλη σου μου φωνάζαν είμαι εδώ
και με τη σκέψη χωρίς να σε ξέρω σε ζητούσα.
Ήσουν η αγάπη που περίμενα
να έρθει κάποια μέρα να με πάρει,
πάνω από την κλίνη των ονείρων να ανατείλει
σαν αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
