| |
ΒΥΡΩΝ
22-09-2018 @ 22:23 | ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
22-09-2018 @ 22:52 | Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης
και αντί να γυρεύει μεταθανάτια ζωή
θα έπρεπε να προσπαθήσει να κατανοήσει τη θέση του στο σύμπαν.έτσι... ::theos.::
ο Λόγος της ύπαρξής μας νομίζω κι εγώ πως είναι αυτός ::hug.:: | | Κων/νος Ντζ
22-09-2018 @ 22:59 | ::angel.:: ::up.:: ::theos.:: | | Νέτα-σκέτα
22-09-2018 @ 23:01 | Kαλά το πήγαινες αλλά στο τέλος τα έκανες σαλάτα.Λες πως όσοι δηλώνουν
άθεοι ,υποστηρίζουν την ύπαρξη του θεού[ τι είδους σοφιστεία είναι αυτή]
Ενώ λοιπόν στην αρχή δηλώνεις την αθε-ί-α σου στο τέλος λες ο Θεός
είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε.Για να σε ξεμπερδέψω λοιπόν θεός είναι
η φύση και νόμοι που την διέπουν .Μόνοι ανθρώπινοι θεοί υπάρχουν
και προσπαθώ να είμαι ένας από αυτούς΄[ξερόλας]
::laugh.:: ::sneak.:: | | liontari73
22-09-2018 @ 23:09 | λέω πως όσοι δηλώνουν άθεοι ειναι το ίδιο υπεροπτικά ξερόλες με αυτούς
που του δίνουν ανθρώπινη υπόσταση!! όσο για τους νόμους της φυσικής
σκέψου πόσοι έχουν καταριφθεί... οι αισθήσεις μας δεν είναι αξιόπιστος οδηγός!! | | Νέτα-σκέτα
22-09-2018 @ 23:46 | Δηλαδή ένας που δηλώνει άθεος είναι υπερόπτης;[άλλη σοφιστεία]
Τι πρέπει να κάνει να το κρύβει;να υποκρίνεται; Αυτός που δηλώνει την θρησκευτικότητα του κάνει σωστά ή και αυτός είναι κατακριτέος.
Πραγματικά το μπέρδεμα σου είναι απίστευτο. Όσο για τους νόμους της
φύσης δεν νομίζω να έχει διαψευστεί κανένας, απεναντίας ενισχύονται
με την πάροδο του χρόνου και επιβεβαιώνονται .Καταπιάστηκες με
ένα θέμα που μάλλον δεν το κατέχεις τόσο , ώστε να το υποστηρίξεις
::sneak.:: | | liontari73
22-09-2018 @ 23:57 | -ποιός τολμάει να πει: «πιστεύω στο θεό»;
-ποιός τολμάει να πει: «δεν πιστεύω στο θεό»;
Έτσι αποκρίθηκε ο Φάουστ στην ερώτηση της Μαργαρίτας, όταν τον ρώτησε:
«πιστεύεις στο Θεό;» Glaubst du an Gott...
Η θέση αυτή ανθρώπινα συνιστάτη μόνη δυνατή απόκριση, που μπορεί να δοθεί στο ερώτημα. Είναι η απόκριση, σύμφωνα με τη Λογική Επιστήμη, που καταργώντας την αρχή της αντίφασης, δέχεται το τρίτο, καθώς αλληλοαναιρεί το πρώτο και το δεύτερο. Όπως έδειξε και στη Φυσική, εντελώς πρόσφατα, η αρχή της Αυτοπροσδιοριστίας στο tertium non datur, ο Φάουστ θ'απαντήσει tertium datur. Τρίτον δε χωρεί.
-Κάπου ανάμεσα Τρίτη με Τετάρτη πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα,- που είπε κι ο Ελύτης, προτού γεράσει και τα χάσει.
Εάν είμαι άνθρωπος κατά την έννοια, ότι έχω συνείδηση των ορίων μου και επίγνωση του -πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα του «¨οντος»,- δεν είναι δυνατόν να δώσω άλλη απόκριση στην ερώτηση της Μαργαρίτας.
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ με ένα -ναι, πιστεύω στο θεό-, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα κάτι που δεν το ξέρω σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η Επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όριά της με την παρατήρηση -διότι λες ανοησίες-
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ -όχι δεν πιστεύω στο θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόμυαλα και στενόκαρδα, κάτι που δεν το ξέρω σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός Και η Επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όριά της, με την παρατήρηση -διότι λες ανοησίες-
Τί απομένει να αποκριθώ; Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο, που γεννά την ανεξάντλητη γονιμότητα του προβλήματος. Το πνεύμα και το νεύμα του Γκαίτε είναι το εξής: Ό,τι σου μένει,και ό,τι σου δίνεται, είναι εκείνο το σημείο, το άπειρα ελάχιστο ανάμεσα στο -ναι- και στο -όχι-
να το ευρύνεις, να το πλατύνεις, να το βαθύνεις να το εκτείνεις. Να το μεταχειριστείς μ'έναν τέτοιο τρόπο απόπειρας και δοκιμασίας, βασανισμού και αγωνίας, ώστε από το απειροελάχιστο σημείο να δημιουργήσεις διάσταση και έκταση, διάρκεια, χώρο και χρόνο..Να πλάσεις δηλαδή, από το ανάμεσα στο -ναι και στο -όχι- ζωή, αλήθεια και ύπαρξη.
Είναι χρεία, το σημείον το ελάχιστο της αδυνατότητας και της ουτοπίας ανάμεσα στο -ναι- και στο -όχι-, να το κοιτάξουμε έτσι, ώστε να απορροφήσει όλη μας τη ζωήμας σε όλη μας τη ζωή. Τη βιοτική μας μέριμνα δηλαδή, την πνευματική ορμή, την υπαρκτή ετοιμότητα, την ηθική πράξη. Σ'ένα επίπεδο επισημάνσεων μυθικών , το πνεύμα και το νεύμα του Γκαίτε θα το μεταγλώτιζα ως εξής:
Είσαι μέσα στις Συμπληγάδες πέτρες της αναζήτησής σου, που ανοιγοκλείνουν ακατάπαυστα. Κάμε να μην σε συντρίψουν. Μαζί με τους Αργοναύτες.
Ανεβάζεις το βράχο της απορίας σου από τη βάση, στην κορφή και γκρεμίζεται ακατάπαυστα. Κάμε να μην παραιτηθείς. Μαζί με το Σίσυφο.
Δεμένος πιστάγκωνα σκύβεις στη λίμνη να πιείς, και κάτωθί σου το νερό υποχωρεί ακατάπαυστα. Κάμε να μην πεθάνεις από τη δίψα σου. Μαζί με τον Τάνταλο.
Και σ'ένα πλαίσιο καταλογισμού ευθυνών αναφορικά με την ατομική μας προαίρεση, στην ερώτηση της Μαργαρίτας η απόκριση του Φάουστ θα είχε να μας πει: Όποιος πιστεύει στο Θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του έναν νεκρό άνθρωπο. Όποιος πιστεύει και δεν πιστεύει, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της Φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα των ανθρώπων ζεί το θαύμα του κόσμου! | | liontari73
23-09-2018 @ 00:08 | επίσης ο Αϊνασταιν δεν είπε το περίφημο ''ο θεος δεν παιζει με ζαρια??'' | | Νέτα-σκέτα
23-09-2018 @ 00:09 | H αμφιβολία πάει μπροστά την κοινωνία.Αυτό δεν σημαίνει ότι
δεν πρέπει να παίρνουμε θέση σε πολλά πράγματα.Όταν τα δεδομένα
σε ωθούν σε μια α θέση την υποστηρίζεις.Αν αύριο προκύψουν άλλα
στοιχεία διαφοροποιείσαι. Αυτό είναι το ανοιχτό μυαλό.Δεν θα κλαψουρίζουμε συνεχώς για την άγνοιά μας για να φανούμε τάχα μετριόφρονες.Η μαγκιά είναι να εκφράζεις άποψη σε κάτι και όχι να το
παίζεις Πόντιος Πιλάτος. Η ουδετερότητα προσωπικά μου είναι απεχθής
και δείχνει δειλία.
::sneak.:: | | liontari73
23-09-2018 @ 00:19 | Ο Σωκράτης ήταν μετριόφρων όταν έλεγε ότι δεν ξέρει τίποτα ή ρεαλιστής? Και ξαφνικά όσοι έλεγαν ότι ξέρουν
συνειδητοποιούσαν μετά από λίγο την άγνοια τους άρα
εντέλει ποιος ήταν σοφότερος?
Κατανοώ αυτό που λες ότι υπερασπίζομαι μια θέση
εωσότου καταρριφθεί αλλά καλό είναι να κρατάμε και μια πισινή που λέει κι ο λαός!
Καλό βράδυ να έχεις!
| | inokrini
15-10-2018 @ 22:15 | Η μεταμόρφωση λοιπόν πρέπει να είναι ο πρωταρχικός σκοπός
Του ανθρώπου.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
