stixoi.info: Αμαρτίες παλιές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132742 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αμαρτίες παλιές

Και η Γη γυρίζει...

Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει.
Χρώμα όλα αλλάζουν απ' τα σύννεφα που στάζουν μαύρο μελάνι.
Κι εσύ γυμνός μεσ' τη βροχή, λες τώρα μία προσευχή με δάκρυα στα μάτια.
Γιατί όλοι αυτοί που ήξερες, που αγαπούσες κι ένιωθες σε κάνανε κομμάτια.

Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Αμαρτίες παλιές στο μυαλό ξαναφέρνεις.

Και η Γη γυρίζει, σβούρα που σφυρίζει έναν τρελό σκοπό.
Μα όταν έρθει η ώρα και μας πάρει η κατηφόρα εγώ θα γελώ.
Θα γελώ με την κατάντια και τα όνειρα τα άδεια που αφήνω εδώ.
Για τον Ήλιο που θα σβήσει και τον κόσμο θα διαλύσει δεν ανησυχώ.

Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Στους εφιάλτες σου τα βράδια πεθαίνεις
και στο φως της ημέρας τρέμεις.
Ιδρωμένος ξυπνάς και βαριά ανασαίνεις.
Αμαρτίες παλιές στο μυαλό ξαναφέρνεις.

Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Νύχτα που κρύβεις μέσα σου τον πιο μεγάλο Ήλιο,αυτήν που αγαπώ.

Κων/νος Ντζ 24-09-2018 @ 06:47	Καλό! ::up.:: ::up.:: ::up.::
smaragdenia 24-09-2018 @ 08:15	ΩΡΑΙΟ!!!!!!
Αγιοβλασιτης 24-09-2018 @ 11:25	::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Κατράκης 24-09-2018 @ 11:59	Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει. Χρώμα όλα αλλάζουν απ' τα σύννεφα που στάζουν μαύρο μελάνι. Πολύ όμορφο !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351 24-09-2018 @ 14:15	Η νύχτα των νεκρών, των παρανόμων, των τρελών σε λίγο φτάνει. Χρώμα όλα αλλάζουν απ' τα σύννεφα που στάζουν μαύρο μελάνι. Κι εσύ γυμνός μεσ' τη βροχή, λες τώρα μία προσευχή με δάκρυα στα μάτια. Γιατί όλοι αυτοί που ήξερες, που αγαπούσες κι ένιωθες σε κάνανε κομμάτια. ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Τα ωραία 24-09-2018 @ 20:35	::1255.:: ::1255.:: ::1255.::
zari.kardias 26-09-2018 @ 00:03	::yes.:: ::up.::
inokrini 14-10-2018 @ 00:06	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο