| |
| | Λευκό Πανί |  | | |
[align=center]Περνάν Δευτέρες να χαρώ,
και Κυριακές που νοσταλγώ,
κι εσύ μικρό της μοίρας πλοίο,
μακρύ ταξίδι μες το κρύο.
Πανί θ' ανοίξω το λευκό,
τα πέλαγα να σκίσω,
σε μια του κόσμου σου στεριά,
για να σε συναντήσω.
Κι αν δεν χωρέσω κάπου εκεί,
μαύρο πανί δε βάζω,
όσο κι αν θέλεις δεν μπορώ,
για σένανε ν' αλλάζω...
Με το φεγγάρι μαλωμένη,
και για τ' αστέρια μια ξένη,
μόνο η μέρα σε γνωρίζει,
αυτή τη ρότα σου ορίζει.[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 24/09/2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όποια θελήσει τα τραγούδια μου να κρίνει, ας το σκεφτεί μήπως γραφτήκανε για εκείνη… | | | |
|
Κων/νος Ντζ
25-09-2018 @ 06:46 | Με το φεγγάρι μαλωμένη,
και για τ' αστέρια μια ξένη,
μόνο η μέρα σε γνωρίζει,
αυτή τη ρότα σου ορίζει
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
25-09-2018 @ 07:23 | Πανί θ' ανοίξω το λευκό,
τα πέλαγα να σκίσω,
σε μια του κόσμου σου στεριά,
για να σε συναντήσω.
ΩΡΑΙΟ!!!!!!! | | Αγιοβλασιτης
25-09-2018 @ 10:29 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | zari.kardias
25-09-2018 @ 23:48 | ...κι εσύ μικρό της μοίρας πλοίο,
μακρύ ταξίδι μες το κρύο. ::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
